کارگران خط مقدم کانادایی خواستار حمایت بیشتر از خانواده‌های بومی هستند، زیرا تجزیه و تحلیل آمار کانادا نشان می‌دهد که زنان ملل اول، اینویت و متیس اگر در دوران کودکی تحت مراقبت‌های دولتی قرار داشته اند، در طول زندگی‌شان بیشتر احتمال دارد که تجاوز فیزیکی یا جنسی را تجربه کنند.
این گزارش که اخیراً در Juristat منتشر شده است، می گوید که 63 درصد از زنان بومی خشونت را تجربه کرده اند و تقریباً نیمی (حدود 46 درصد) تجاوز جنسی را تجربه کرده اند. این تجزیه و تحلیل نشان داد که 81 درصد از زنان بومی که در سیستم رفاه کودکان بوده اند، در زندگی خود مورد تجاوز فیزیکی یا جنسی قرار گرفته اند.
Darlene Okemaysim-Sicotte یکی از رئیس‌های مشترک Iskwewuk E-wichiwitochik است که نزدیک به دو دهه است از خانواده های زنان گمشده حمایت می کند. Okemaysim-Sicotte با بسیاری از زنان در مورد چگونگی نفوذ خشونت در زندگی آنها در دوران کودکی صحبت کرده است. او گفت: تجربه‌های آنها از تروما و خشونت با گرفته شدن از خانواده‌شان و سپس گذاشتن آنها در خانه‌های بدسرپرست شروع شد.
این تحلیل می گوید که خشونت به طور کلی با آسیب های تاریخی و ادامه دار ناشی از “استعمار و سیاست های مرتبط با هدف محو فرهنگ های بومی و از بین بردن خانواده ها و جوامع بومی” در کانادا مرتبط است. ویژگی های خاصی در زندگی یک فرد، شانس تجربه خشونت در زندگی او را افزایش می دهد، به ویژه این اتفاقات تحت مراقبت در دوران کودکی بیشتر می شود.
در این گزارش آمده است که زنان بومی تقریباً شش برابر بیشتر از زنان غیربومی در دوران کودکی تحت مراقبت دولت بوده اند. در سراسر کانادا، 52.2 درصد از کودکان تحت سرپرستی بومی هستند، اگرچه آنها حدود 7.7 درصد از کل جمعیت کودکان را تشکیل می دهند. تنها در منیتوبا حدود 10000 کودک تحت مراقبت هستند. حدود 90 درصد آن ها بومی هستند.
کورا مورگان، مدافع خانواده اولین ملل برای مجمع روسای منیتوبا، گفت که سرپرستی کودک تحت قوانین خاص ذاتاً یک عمل خشونت آمیز است. “خشونت آمیزترین عملی که می توانید در مورد یک زن انجام دهید این است که فرزند او را بگیرید.” تحقیقات ملی در مورد زنان و دختران بومی مفقود و کشته شده از بسیاری از افرادی شنیده می شود که در حین مراقبت، خشونت و از دست دادن هویت خود را تجربه کرده اند.
آنها همچنین به اشتراک گذاشتند که چگونه در هنگام دستگیری فرزندانشان از سوی دولت به طور قابل توجهی آسیب دیده اند. گزارش نهایی تحقیق ارتباط بین بحران ملی و سیستم رفاه کودکان را نشان داد.
هیلدا اندرسون-پیرز، رئیس حلقه ملی خانواده و بازماندگان بومی کانادا است. او زنان بومی را با پیشینه‌های مختلف گرد هم می‌آورد که در پاسخ به این تحقیق در حال توسعه یک طرح ملی هستند. اندرسون-پیرز در ایمیلی گفت: «این نشریه نیاز فوری به اقدامات فوری همه دولت‌ها برای جلوگیری از خشونت بیشتر علیه زنان بومی، دختران و افراد را نشان می‌دهد.
اندرسون-پیرز گفت که شواهدی وجود دارد که بسیاری از زنان و دختران بومیِ ناپدید شده یا به قتل رسیده افرادی بودند که در کودکی از خانواده های خود جدا شده اند. این کار باعث ضربه روحی و بی ثباتی شده است که منجر به احتمال بالاتری برای تجربه خشونت شده است. در سال 2020، میزان قتل برای زنان بومی بیش از پنج برابر زنان غیربومی بود.
منبع : https://globalnews.ca/
