یکی دیگر از دوره های بازی‌های تابستانی و زمستانی با چند صحنه ورزشی خارق‌العاده توسط المپیکی‌ها و پارالمپیک‌های کانادایی به پایان می‌رسد. با این حال، یک تفاوت فاحش بین این دو گروه وجود دارد. ورزشکاران المپیکی کانادایی که در توکیو یا پکن مدال کسب کرده‌اند، برای تلاش‌های خود پاداش مالی دریافت می‌کنند.
20000 دلار برای یک طلا، 15000 دلار برای یک نقره و 10000 دلار برای یک برنز، میزان پاداش تعیین شده برای این افراد است. پارالمپیک های کانادایی که در همان بازی ها به سکو رسیدند، یک دلار هم دریافت نخواهند کرد. برنامه پاداش، به نام صندوق تعالی ورزشکاران، به طور کامل از طریق کمیته المپیک کانادا، که جدا از کمیته پارالمپیک کانادا است، تامین می شود. هر سازمانی بر همه چیز مربوط به بازی های مربوط به خود نظارت می کند.
COC در بیانیه ای گفت اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، این آخرین دوره بازی های پارالمپیکی کانادایی خواهد بود که دست خالی آن را ترک می کنند. کارن اونیل، مدیر عامل CPC، گفت: این یک شکاف آشکار است و زمان آن رسیده است که این روند را تغییر دهیم.
برخی از کشورهای دیگر، مانند ایالات متحده و استرالیا، در حال حاضر جایزه مالی در نظر گرفته شده را به ورزشکاران المپیک و پارالمپیک خود به طور مساوی پرداخت می کنند. ستاره پیست پارالمپیک کانادایی، نیت ریچ، در اولین بازی خود در 1500 متر T38 در پارالمپیک توکیو در ماه اوت، طلا گرفت.
ریچ گفت: “دریافت نکردن پول برای طلاهایم در توکیو بد بود. من معتقدم که به همان اندازه که هر المپیکی برای به دست آوردن طلای خود زحمت کشید، من هم به همان اندازه تلاش کردم.” این شرایط پیامی را منتقل می کند که مدال های پارالمپیک به اندازه مدال های المپیک ارزش ندارند.
دوک، برنده سه مدال پارالمپیک، پیشگام در دنیای اسکی نشسته است. دوک از حامیان و مدافعان سرسخت جنبش پارالمپیک در کانادا بوده است. وی پس از کسب مدال طلا و نقره در پارالمپیک سوچی در سال 2014، به این فکر کرد که چرا کانادایی‌هایی که در پارالمپیک شرکت می‌کنند، در زمانی که المپیکی‌ها بودند، برای مدال‌هایشان پولی دریافت نمی‌کنند.
ورزشکاران کانادایی در سوچی 25 مدال (15 طلا، 10 نقره و پنج برنز) و پارالمپیک ها 16 مدال (7 طلا، 2 نقره و 7 برنز) به دست آوردند. بر این اساس صدای ورزشکاران پارالمپیک هر روز که می گذرد بلندتر می شود که در این باره می گویند عدالت در پاداش های مالی وجود ندارد.
در این بین اونیل گفت که اگر در گذشته ما به ورزشکاران پارالمپیکی خود پول می دادیم، سرمایه گذاری روی مربی های باکیفیت، میدان دادن به تیم و شرکت در مسابقات برای ما دشوار بود. این به دلیل زیرساخت های بسیار محدودی بود که ما داشتیم. اونیل گفت که CPC در حال حاضر در موقعیت بهتری قرار دارد و امیدوار است که در پارالمپیک بعدی، که در پاریس در سال 2024 برگزار می شود، شرایط تغییر کند.
منبع : https://www.cbc.ca/
