«به دام انداختن نور در ریزتراشه ها» برنده جایزه برتر علمی کانادا شد
ساجیو جان اولین بار زمانی که در سال 1984 دانشجوی دکترا در هاروارد بود، مفهوم به دام انداختن نور را مطرح کرد و اکنون، چند دهه بعد از آن زمان، او در حالی برنده جایزه برای این دستاورد شد که بر روی چگونگی اعمال این ایده در جهت متحول کردن و ایجاد تغییرات اساسی در فناوری خورشیدی تلاش می کند.
جان، فیزیکدان نظری و استاد دانشگاه تورنتو، دریافت کننده مدال طلای گرهارد هرزبرگ کانادا برای علم و مهندسی امسال، معتبرترین جایزه کانادا برای علم را دریافت کرده است. او در یک مصاحبه تلفنی به سی تی وی نیوز گفت: «تامین مالی برای من بسیار ارزشمند است».
مدال گرهارد هرزبرگ، به نام فیزیکدان کانادایی برنده جایزه نوبل شیمی در سال 1971، توسط شورای تحقیقات علوم طبیعی و مهندسی کانادا اعطا می شود. دریافت کننده جایزه خود را در طول پنج سال که در مجموع به 1 میلیون دلار می رسد دریافت می کند.
فناوری به دام انداختن نور که او برای اولین بار بیش از سه دهه پیش به آن فکر می کرد، برای ساخت فیبرهای نوری با کاربردهایی از جمله لیزرهای مورد استفاده در پزشکی استفاده شده است.
او گفت: «این فناوری در واقع در درمان های پزشکی برای جراحی لیزر، برای هدایت نورهای با شدت بالا از یک آندوسکوپ قابل انعطاف و برای تبخیر تومورها و مواردی از این قبیل استفاده شده است». این فناوری می تواند نقش کلیدی در ابررایانه های آینده داشته باشد اما در حال حاضر به دلیل این که این پروژه باید بی نقص انجام گیرد، هزینه ساخت بسیار بالاست.
جان به جای ابررایانه ها، تمرکز خود را معطوف این کرده است که چگونه به دام انداختن نور می تواند فناوری خورشیدی را تغییر دهد و این چیزی است که می تواند تغییرات آب و هوایی را کنترل کند.
او گفت: «مقدار انرژی خورشیدی که بر سطح زمین می تابد، حدود صد هزار بار بیشتر از کل انرژی مصرفی همه انسان های روی زمین است. بنابراین مهم این است که از آن به طور موثر استفاده کنیم».
«به دام انداختن نور» به چه معناست؟
جان گفت این ایده از زمانی شروع شد که او به عنوان یک دانشجو شروع کرد به این فکر که آیا فوتون ها، «ذرات بنیادی نور» می توانند «با آرایشی از ماده» به گونه ای که الکترون ها در داخل اتم ها قرار دارند به دام بیفتند.
چیزی که نور را بسیار متفاوت از ذرات دیگر می کند این است که نور به عنوان یک طول موج نیز عمل می کند، چیزی که اولین بار در دهه 1860 کشف شد.
جان گفت: «از آن زمان هیچ کس واقعاً راهی برای به دام انداختن موج نور پیدا نکرده بود و برخی آن را غیرممکن می دانستند زیرا نور انرژی خالص است و بسیار سریع حرکت می کند».
«ایده این بود که از ویژگی موجی نور استفاده کنیم. امواج مداخله می کنند و اگر یک تاج با یک تاج برخورد کند، چیزی وجود دارد که به آن تداخل سازنده می گویند اما تاج به فرورفتگی برخورد می کند و آن ها از بین می روند».
بنابراین من توانستم از نظر تئوری ترتیبی از ماده پیدا کنم و منظور من از ماده، ماده ای مانند سیلیکون است که اگر شما آن را به صورت هندسی شکل دهید و این تکه های سیلیکون را در یک ماده تناوبی مرتب کنید باعث ایجاد نوری می شود که در تلاش است تا از نقطه ای که در آن ایجاد شده است با هر روشی فرار کند».
انتاریو امکان انجام آزمایش COVID-19 را در داروخانه ها فراهم می کند
قربانی چاقو کشی در مدرسه تورنتو در بیمارستان جان خود را از دست داد
