ورزشکاران آنتریوی شمالی، بدنبال کسب مدال طلای پارالمپیک.
مسبقات پارالمپیک در هفته‌های آتی در همان زمین‌ها، استخرها و مسیرهایی که مسابقات المپیک برگزار شد، برپا خواهند شد.
مگان ماهون که در تیمینس انتریو بزرگ شده، نیز در مسابقات توکیو است او با 10 درصد بینائی به دنیا آمد اما اکنون در تیم ملی گلبال کانادا
( ورزش تیمی نابینایان و کم بینایان) دروازه بان است.
او همچنین در مسابقات ریو نیز حضور داشت.
ماهون می‌گوید: ” این رویداد در دوران پاندمیک واقعا با قبل متفاوت است و ما متوجه آن هستیم.” ” اما هر مسابقه‌ای در نوع خود خاص است و ما مشتقانه منتظریم تا ببینیم که توکیو چه برایمان دارد.”
او گفت: ” اگر کمیته سازماندهی متعهد به برگزاری یک بازی باشد، باید این بازیها را تا آنجا که ممکن است با ایمنی بیشتری اجرا کنند، و من به سازمان آنها و آنچه که کمیته‌ی پارالمپیک کانادا برای امنیت ما انجام خواهد داد اعتماد دارم.”
از نظر شانس کسب مدال، ماهون می‌گوید، این یک سال تعویق بخاطر کرونا، فرصت خوبی برای تمرین بیشتر آنها بوده است.
جسیکا توملا، تنها 3 سال داشت که بخاطر سرطان بینائی خود را از دست داد و وقتی 12 ساله بود شنا کردن را یاد گرفت. او در 17 سالگی مدال نقره‌ی شنای پارالمپیک سیدنی را کسب کرد.
بعد از مسابقه در دو پارالمپیک دیگر برخی ملاحظات باعث شد تا او خود را بازنشسته کند، اما اکنون در 38 سالگی او به میدان بازگشته تا این بار در ورزش‌های سه‌گانه به رقابت بپردازد.
” این یک انتخاب چالشی و متفاوت است، و من نمی‌خواستم که ورزشی را که قبلا داشتم بارها و بارها انجام بدم، من می‌تونستم در قسمت شنای مسابقات سه‌گانه شرکت کنم، پس با خودم گفتم؛ چرا که نه؟.”
او درباره‌ی برنده شدن مقام و مدال برای خود گفت: “با وجود فشارهای زیادی که از طرف بقیه حس می‌کنم، من حرف مادربزرگم رو سرلوحه خودم قرار میدم، توصیه او به من این بود که؛
” سالم باش و قوی.”
منبع: cbc.ca
اخبار مرتبط :
