احاطه منظومه شمسی توسط یک تونل مغناطیسی
به گفته یک دانشمند کانادایی که یک نظریه واحد را برای توضیح دو ویژگی موجود در فضا ارائه کرده است، ممکن است کل منظومه شمسی ما و برخی از ستاره‌های نزدیک به آن توسط یک تونل مغناطیسی وسیع احاطه شده باشند.
در یک نقشه رادیویی از آسمان شب، بازوی [مهمیز] قطب شمال و منطقه فن دو ویژگی گازی درخشان و پیچک مانند در کهکشان ما هستند که مقدار زیادی امواج رادیویی را در فرکانس‌های بسیاری منتشر می‌کنند. اگرچه آنها در آن سمت آسمان قرار دارند، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که آنها در واقع به هم متصل هستند.
دکتر جنیفر وست، همکار پژوهشی، در انستیتوی نجوم و اخترفیزیک دانلپ با دانشگاه تورنتو، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت:«اگر ما به آسمان نگاه کنیم، یعنی اگر چشمانی داشته باشیم که بتواند نور رادیویی را ببیند این ساختار تونل مانند را تقریباً از هر جهتی که نگاه کنیم، می‌بینیم».
وست و نویسنده اصلی تحقیق جدید پیشنهاد می‌کنند که بازوی قطب شمال و منطقه فن بخشی از یک حلقه مغناطیسی عظیم در اطراف منظومه شمسی ما به طول حدود 1000 سال نوری هستند.
وست گفت: «این مسافت معادل دو تریلیون بار سفر بین تورنتو و ونکوور است».
بازوی قطب شمال یک برجستگی از گازی داغ در کهکشان ما است که امواج رادیویی و اشعه ایکس ساطع می‌کند. اگرچه این پدیده طی چندین دهه مشاهده می‌شده، اما درمورد مقدار مسافت آن با زمین اتفاق نظری وجود ندارد. نظریه‌ها به این صورت است که آن در لبه حباب محلی قرار دارد، ساختاری که در اطراف ما از انفجار ابرنواخترها در کهکشان راه شیری شکل گرفته است، یا در لبۀ بزرگ‌تری ازنظر ساختاری قرار دارد که احتمالاً حفره‌ای بزرگ در فضا را نشان می‌دهد.
به طور مشابه، منطقه فن به ویژگی‌ای اشاره دارد که حجم عظیمی از امواج رادیویی را تولید می‌کند و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیست.
بر اساس این نظریه، هر دو بخشی از تونلی هستند که میدان مغناطیسی خاص خود را دارد و از ذرات باردار تشکیل شده است که در فاصله حدود 350 سال نوری زمین را احاطه کرده‌اند.
مقاله جدیدی که از قبل آماده بود و در ژورنال Astrophysical منتشر شده است، اشاره می کند که بازوی قطب شمال و منطقه فن دارای ویژگی‌های مشابهی هستند، مانند “ایجاد درصد بالایی از قطبش و میدان‌های مغناطیسی منسجم” و همچنین الکترون‌های پرتو کیهانی. از طریق مدل‌سازی کامپیوتری، محققان دریافتند که اگر این دو ساختار از طریق رشته‌های مغناطیسی به هم متصل شوند، تا حد زیادی با مطالعات مشاهده‌ای مطابقت دارد.
تحقیقات قبلی به صورت انحصاری برروی بازوی قطب شمال و منطقه فن متمرکز شده است، اما این اولین موردی است که آنها را بخشی از یک سیستم می داند.
وست مدلی ساخت که به او اجازه می‌داد تا تصور کند که آسمان رادیویی از زمین چگونه به نظر می‌رسد، بنابراین می‌توانست نشان دهد که اگر فردی آسمان را از مکان‌های مختلف روی زمین مشاهده می‌کند، این تونل مغناطیسی چگونه به نظر می‌رسد.
این مدل به او این امکان را داد تا پیش‌بینی‌های آسمان را با داده‌های موجود مطابقت دهد.
در تصویری از آسمان حین تحقیقات جدید، همانطور که در امواج رادیویی قطبی دیده شود، به نظر می‌رسد که خطوط به سمت داخل کج می‌شوند، همانطور که خطوط روی یک تونل زمانی در هنگام دور شدن، خم می‌شو.
او در این نشریه گفت که تیمش از سال 1965 از مقاله‌ای الهام گرفته است، زمانی که داده‌ها بسیار محدودتر بودند، که «گمان می‌کردند که این سیگنال‌های رادیویی متقارن باتوجه به دیدگاه ما نسبت به بازوی محلی کهکشان، می‌توانند از داخل آن به وجود بیایند».
بازوی محلی، همچنین به عنوان بازوی شکارچی شناخته می شود، یکی از بازوهای مارپیچی کهکشان راه شیری است. به ویژه بازویی که منظومه شمسی ما در آن قرار دارد.
