نگاهی بر توافقنامه جدید آب و هوایی سازمان ملل
پس از دو سال آماده سازی و 13 روز گفتگوی سخت، آیا مذاکره کنندگان در نشست آب و هوای سازمان ملل در گلاسکو زمین را نجات دادند؟ به سختی از آن ها انتظار چنین کاری می رفت. کنفرانس سالانه احزاب، که به تازگی برای بیست و ششمین بار برگزار شد، در مورد این است که کشورها به تدریج اقدامات خود را برای خنثی کردن گرمایش جهانی افزایش دهند.
تمرکز مذاکرات گلاسکو بر سر ساختن یک معاهده جدید نبود، بلکه نهایی کردن پیمانی بود که شش سال پیش در پاریس بر سر آن توافق شد و با کاهش بیشتر انتشار گازهای گلخانه ای، منحنی حرارت را به سطوحی نزدیک کرد که انسان را تهدید نمی کند.
در اینجا نگاهی داریم به آنچه در گلاسکو به دست آمد:
انتشار کمتر گازهای گلخانه ای
با ورود به مذاکرات گلاسکو، اکثر کشورها از جمله ایالات متحده، چین و 27 عضو اتحادیه اروپا، اهداف جدید و جاه طلبانه تری را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای اعلام کردند.
برخی کشورها مانند هند از اقدامات تکمیلی خبر دادند. قراردادهای جانبی با میانجیگری کشوربریتانیا موضوعاتی مانند مهارکردن کردن جنگل زدایی، تقویت حمایت واستفاده از وسایل نقلیه الکتریکی، حذف تدریجی زغال سنگ، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای مانند متان و فراهم کردن امکان سرمایه گذاری برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی را پوشش می دهد.
در مذاکرات رسمی، کشورها توافق کردند که بر بلند پروازانه ترین هدف توافقنامه پاریس در سال 2015، یعنی حفظ نرخ گرمایش زمین کمتر از 1.5 درجه سانتیگراد تمرکز کنند. کارشناسان و کشورهای آسیب پذیر مدت هاست که از این هدف حمایت کرده اند.
آن ها همچنین موافقت کردند که یارانه های استفاده از زغال سنگ و سوخت های فسیلی را به صراحت هدف قرار دهند، اگرچه پیشنهادات اولیه تا حد زیادی کمرنگ شده است. در تلاش برای بلند پروازی های بیشتر، از مراکز انتشار گازهای گلخانه ای بزرگ خواسته می شود تا اهداف جدیدی را در کنفرانس آب و هوای سازمان ملل در سال 2022 ارائه کنند.
کمک به کشورهای فقیر
در این نشست بحث هایی پیش آمد زیرا کشورهای ثروتمند به تعهد خود مبنی بر ارائه 100 میلیارد دلار در سال تا سال 2020 برای کمک به کشورهای فقیر برای مقابله با تغییرات اقلیمی عمل نکردند.
توافق نهایی تاسفی عمیق را در مورد شکست برنامه های بودجه ابراز می کند و از کشورهای ثروتمند می خواهد که در اسرع وقت این پول را تهیه کنند. سهم و مقدار پول در نظر گرفته شده برای کشورهای فقیر برای سازگاری با افزایش سطح آب دریاها و سایر اثرات تغییرات آب و هوایی نیز افزایش یافت، البته نه به اندازه ای که آن ها خواسته بودند.
کشورهای ثروتمندی مانند ایالات متحده و اعضای اتحادیه اروپا درخواست برای ایجاد صندوقی برای جبران خسارت کشورهای فقیر برای ویرانی های ناشی از تغییرات آب و هوایی را رد کردند، زیرا کشورهای توسعه یافته به دلیل انتشار گازهای گلخانه ای گذشته به طور قابل توجهی مسئول آن هستند.
بسیاری از کشورهای آسیب پذیر از این تصمیم خشمگین شدند، اما با این وجود از این توافق به امید پیشرفت در موضوع “جبران خسارت” در سال آینده در مصر حمایت کردند.
قوانین مربوط به انتشار کربن
تثبیت قوانین همکاری بین المللی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از زمان حضور پاریس در این نشست یکی از اهداف این نشست بود. شش سال بعد، این موضوع یکی از سخت ترین موضوعات مورد بحث در اتاق مذاکره در دو هفته گذشته باقی مانده است.
قوانین مربوط به آن چه که به عنوان ماده 6 شناخته می شود، اهمیت فزاینده ای پیدا می کند زیرا کشورها و شرکت ها قصد دارند تا سال 2050 انتشار گازهای گلخانه ای خود را به “صفر” کاهش دهند و با متعادل کردن هر گونه آلودگی باقیمانده تولید شده با مقدار مساوی کربن جذب شده در جاهای دیگر اقدام کنند.
