به نظر می‌رسد که حتی نهنگ‌های قاتل نیز همیشه تمایل به تلاش برای شکار غذای خود ندارند. طبق مطالعه‌ای جدید، گروهی از اورکاها به یکدیگر آموزش می‌دهند که از تورهای ماهیگیری انسان ماهی بدزدند.
در مطالعه‌ای که اوایل همین ماه در مجله‌ی Biology Letters منتشر شد محققان داده‌های جزایر کروزه را که مجمع‌الجزایری در جنوب اقیانوس هند است، بررسی کردند؛ در این قسمت از اقیانوس هند، نهنگ‌های قاتل سالانه تقریبا 180 تن دندان‌ماهی را از خطوط طولانی ماهیگیری متعلق به شیلاتی خاص می‌دزدند.
محققان دو جمعیت نهنگ قاتل فراجنوبگانی را از 2003 تا 2018 تحت نظر گرفتند تا تغییرات در دفعات تغذیه‌ی آن‌ها را از ماهی‌هایی که قبلا توسط شیلات صید شده بود، بررسی کنند. گاهی اوقات یک گونه‌ی حیوانی وحشی، الگوهای تغذیه‌ی خود را بر اساس بهره‌بری از حضور انسان تنظیم می‌کند؛ مانند سرقت غذا از تور یا تله. به این رفتار، “رفتار چپاولی” می‌گویند.
طبق این مطالعه، این مورد گاهی اوقات اتفاق می‌افتد؛ زیرا رفتار انسان در یک منطقه، اکوسیستم موجود را مختل می‌کند و حیوانات را از غذاهایی که قبلا فراوان بودند، محروم می‌کند. اما این مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد که این تاکتیکی است که حیوانات می‌توانند به یکدیگر منتقل کنند.
بر اساس این مطالعه، اورکاها شایع‌ترین پستاندارانی هستند که این رفتار را انجام می‌دهند. می‌دانیم که پرندگان دریایی اغلب از صید ماهی‌های انسان تغذیه می‌کنند، اما مطالعات زیادی بر روی شکارچیان دریایی بزرگ‌تر متمرکز نشده است.
محققان در اطراف جزایر کروزه، دو نوع مختلف از اورکاها را که رفتار چپاولی داشتند تحت نظر گرفتند: نهنگ‌های قاتل “عادی” که هم در آب‌های کم عمق‌تر و هم در آب‌های عمیق‌تر یافت می‌شوند و معمولا فوک‌ها، نهنگ‌ها، پنگوئن‌ها و ماهی‌ها را به عنوان طعمه‌ی طبیعی خود شکار می‌کنند؛ و نهنگ‌های قاتل “نوع D” که فقط در آب‌های عمیق‌تر مشاهده می‌شوند و عادت‌های طبیعی تغذیه‌ی آن‌ها ناشناخته است.
هر دو نوع اورکا از دهه‌ی 1960 با استفاده از یک برنامه‌ی شناسایی عکسی که هم از ساحل و هم از کشتی‌های ماهیگیری اجرا می‌شود، “به طور گسترده تحت نظارت قرار گرفته‌اند”. محققان داده‌های مربوط به چپاول ارکاها را که در طول این 16 سال جمع‌آوری شده بود، بررسی کردند و سپس این داده‌ها را در مدل‌های احتمال به کار بردند.
آن‌ها دریافتند که تعداد اورکاهای چپاولگر و همچنین نسبت نهنگ‌های قاتل چپاولگر در گروه “عادی”، در طول سال‌ها افزایش یافته است. با این حال، این مطالعه رشد جمعیت را در نظر نگرفته است، زیرا در این 16 سال جمعیت گروه‌ها به طور قابل توجهی افزایش نیافته است؛ و در واقع رشد جمعیت نهنگ‌های قاتل “عادی” روندی منفی داشته است.
محققان می‌گویند “بنابراین، افزایش تعداد نهنگ‌های قاتل چپاولگر در کروزه، احتمالا نتیجه‌ی این است که حیوانات موجود در جمعیت‌ها، چپاولگری را در طول مطالعه به عنوان رفتاری جدید توسعه داده‌اند.” به دلیل جدایی اجتماعی بین این دو گروه، محققان بر این باورند که اورکاهای “عادی” و “نوع D”، به طور مستقل دزدی از انسان‌ها را پیش گرفته‌اند.
شرکت تعداد بیشتر اورکاها در چپاولگری در هر دو نوع، به ویژه در گروه “عادی”، تسریع یافته است؛ در نتیجه می‌توان گفت هر کدام از اورکاها در هر گروه، ایده‌ی چپاولگری را به یکدیگر می‌دهند.
تایید اینکه نهنگ‌های قاتل می‌توانند از انسان‌ها دزدی کنند و سپس به یکدیگر بیاموزند، فقط یک واقعیت جالب نیست. محققان توضیح دادند همچنان که انسان‌ها و شکارچیان به تسهیم آب‌های یکسان ادامه دهند، این تغییرات در رفتار می‌توانند اثرات موجی در گونه‌های مختلف داشته باشند.
این مطالعه بیان می‌کند که “افزایش تعداد حیواناتی که از ماهیگیری به عنوان فرصت‌های تغذیه استفاده می‌کنند و در سال‌های اخیر در کروزه به بیش از 120 (از هر دو نوع) می‌رسد، ممکن است منجر به تغییراتی در نقش آن‌ها به عنوان شکارچی در اکوسیستم‌های محلی شود.”
منبع : https://www.ctvnews.ca/
