ساکنان خانه های خود را مالک هستند اما زمین هایی که خانه ها روی آن قرار دارند متعلق به آنها نیست
صدها ساختمان در جامعه جاسپر در آتش سوزی اخیر تخریب شده است. کارشناسان هشدار می دهند که بازسازی محله های تخریب شده با مقررات املاک پارک کانادا پیچیده خواهد شد.
ساکنان جاسپر، آلبرتا، که خانه های خود را در آتش سوزی ماه گذشته از دست دادند، با چالش های بازسازی منحصر به فردی روبرو هستند که به مقررات اجاره ای تقریباً به قدمت کانادا گره خورده است.
جسیکا رید، وکیل، گفت که مالکان املاک در شهر جاسپر ملی پارک صاحب ساختمان‌های خود هستند، اما بر خلاف سایر شهرداری‌ها، مالک زمین‌هایی که روی آن قرار دارند نیستند.
رید، شریک یک شرکت حقوقی با دفتر در چهار شهرداری راکی ماونتین، از جمله جاسپر، گفت: «مالک واقعی زمین، حتی اگر به سند مالکیت زمین نگاه کنید، خود پادشاه است».
رید گفت این بدان معناست که هر مالک ملک در جاسپر، مانند سایر جوامع واقع در یک پارک ملی، یک مستاجر تاج است و باید پرداخت‌های سالانه مرتبط با ارزش ملک را انجام دهد.
قانون پارک های ملی کانادا همچنین مقرر می کند که اجاره نامه ها معمولاً برای مدت 42 سال است، اگرچه برخی کوتاهتر هستند و تمدید شامل مذاکره مجدد شرایط اجاره نامه ها می شود.
رید گفت این امر قبلاً باعث سردرد برای مالکان خانه های جاسپر شده است، زیرا بانک ها گاهی اوقات در صورتی که اجاره نامه موجود برای یک ملک کوتاهتر از مدت وام مسکن آینده باشد، از صدور وام املاک خودداری می کنند.
او گفت که این مشکل می‌تواند بسیار بزرگ‌تر شود، زیرا اخیراً 358 خانه و مشاغل در شهر 5000 نفری در آتش سوزی تخریب شده است.
او نگران است که اجاره نامه ها ممکن است تلاش های بازسازی را مختل کند و بالقوه باعث آسیب مالی شود.
رید گفت کسانی که نمی خواهند بازسازی کنند نیز ممکن است با چالش هایی روبرو شوند.
او گفت در گذشته مواردی وجود داشته است که مالکان املاک پس از تخریب خانه های خود، به جای انتخاب بازسازی، خسارت بیمه را دریافت کرده اند، اما پارک کانادا آنها را از فروش زمین خالی به خریدار احتمالی منع کرده است.
رید گفت: «یک مالک می‌خواست یک خرید کامل انجام دهد و سپس زمین خالی را بفروشد. و پارک کانادا گفت: “نه، شما نمی توانید یک زمین خالی بفروشید. شما باید یک ساختمان جدید بفروشید.”»
رید گفت: «من از این موضوع وحشت دارم که مردم چند هفته است که با تنظیم‌کننده‌های خود صحبت می‌کنند و به ارزش خرید خود فکر می‌کنند و فکر می‌کنند که “این خوب به نظر می‌رسد”.»
آلن مک ایچرن، مورخ دانشگاه وسترن، گفت که سیستم اجاره نامه به دهه 1880 برمی گردد، اندکی پس از اینکه جان ا. مک دونالد، نخست وزیر اول کانادا، و دولت فدرال با الهام از ایالات متحده، پارک ملی بنف را به عنوان اولین پارک ملی کشور ایجاد کردند.
مک ایچرن گفت در آن زمان، مک دونالد می‌خواست مطمئن شود که اجاره نامه‌ها به ثروتمندان داده می‌شود تا ساختمان‌های بنف، آلبرتا، به اندازه مناظر چشمگیر باشند.
مک ایچرن گفت که دولت در طول سال‌ها تغییرات زیادی در این سیستم ایجاد کرده است، مانند افزایش مدت اجاره نامه‌ها از 21 سال اولیه به 42 سال و معرفی اجاره نامه‌های قابل تمدید، اما اندکی پس از آن آنها را دوباره غیر قابل تمدید کرد.
مک ایچرن گفت نتیجه این است که مستاجران احساس می‌کنند دولت قدرت زیادی دارد، در حالی که اتاوا نگران است که کنترل زیادی را از دست داده است.
مک ایچرن گفت: «در اصل، آنها در اواخر دهه 1800 و اوایل دهه 1900 سیستمی راه‌اندازی کردند که از یک سو به ایجاد بنف و مکان‌های دیگر کمک کرد اما از سوی دیگر هیچ کس را راضی نکرد.»
رید گفت امروزه این اجاره نامه‌ها لزوماً زندگی روزمره ساکنان پارک را کنترل نمی‌کنند، اما اسناد «قدرتمند» و ناامیدکننده‌ای هستند.
او گفت: «در پایان روز، برای کسی که در واقع خانه می‌خرد، این کار طبیعی به نظر می‌رسد. وکلا هستند که موهایمان را می کشند.»
پس از حل مشکلات اجاره نامه، مالکان خانه های جاسپر باید برای بازسازی از دو مجموعه قوانین پیروی کنند.
سیاست استفاده از زمین شهر تعیین می کند که چه نوع ساختمان هایی می توانند ساخته شوند و کجا. و مقررات ساختمانی پارک کانادا مواردی مانند رنگ های قابل قبول نمای خارجی خانه و مصالح بام را پوشش می دهد.
