یک مرد مونترالی پس از شش ساعت انتظار در بخش اورژانس به دلیل پارگی آنوریسم درگذشت
آدام بورگوین، 39 ساله، در تاریخ 5 دسامبر در حساب X خود نوشت که دچار یک «ترس از سلامت» شده اما خوشبختانه «حمله قلبی نبوده است» پس از انجام یک الکتروکاردیوگرام (ECG). او گفت که از درد در سمت چپ سینه، تهوع، عرق کردن و مشکل در تنفس رنج می‌برد.
او افزود که پس از اطمینان از اینکه «در حال مرگ نیست»، او را «به سالن انتظار پرتاب کردند» جایی که شش ساعت منتظر ماند تا بدون دریافت کمک‌های پزشکی بیشتر به خانه بازگردد. هنوز مشخص نیست که بورگوین به کدام بیمارستان مراجعه کرده بود.
در تبلیغ ترحیم او آمده است که او روز بعد درگذشت.
آدام که اصالتاً از هلیفاکس بود، توسط عزیزانش به عنوان فردی که «دوست داشت بخندد و همیشه با نقل‌قول‌های از کارتون‌های دهه 90، فیلم‌های مونتی پایتون، اسکیچ‌های MadTV، خاطرات کودکی و میم‌های مسخره ما را به خنده می‌اندازد»، به یاد می‌آید. او اخیراً نامزد کرده بود.
جاشوا اسلوکوم، دوست نزدیک بورگوین، گفت که مرگ او یک شوک کامل بود. بورگوین جوان، سالم و فیت بود و پس از یک دوره مبارزه با اعتیاد، مدت‌ها بود که sober (خالی از مواد مخدر) شده بود.
او گفت: «شما از یک مرد 39 ساله انتظار ندارید که به این شکل از دنیا برود.»
او ادامه داد که بورگوین «بسیار خوب برای خود زندگی کرده بود و از اعتیاد به مواد مخدر رهایی یافته و به یک فرد شایسته و حرفه‌ای تبدیل شده بود.»
اسلوکوم، که خود در 36 سالگی دچار حمله قلبی شده است، تاکید کرد که مردم باید به بدن خود گوش دهند زمانی که احساس می‌کنند چیزی اشتباه است. او گفت زمانی که او دچار حمله قلبی شد، درد کمی احساس می‌کرد و می‌توانست راه برود و صحبت کند، اما می‌دانست که باید آمبولانس تماس بگیرد.
او گفت: «اگر احساس می‌کنید چیزی جدی در حال وقوع است که تجربه‌ای نبوده است، این معمولاً یک علامت درست است که چیزی به شدت اشتباه است.»
او اضافه کرد که مردم باید از خودشان حمایت کنند حتی در اورژانس‌هایی که کارکنان آن ممکن است تحت فشار باشند.
«پیش‌فرض نباید این باشد که کسی فقط دچار حمله اضطرابی شده است، همانطور که به آدام گفته بودند. من فکر می‌کنم آن‌ها آن را به اندازه کافی جدی نگرفتند.»
شلی امیوت، خواهر بورگوین، گفت که خانواده در حال سوگواری هستند و خواستار حریم خصوصی هستند.
او به CTV News گفت: «ما امیدواریم که در آینده نزدیک پروتکل‌های استاندارد در پذیرش و تریاژ اورژانس گسترش یابد تا تست‌ها و تصویربرداری‌هایی که برای تشخیص آنوریسم‌ها استفاده می‌شود، با همان اولویت و فوریت انجام شود که برای حملات قلبی انجام می‌شود.»
سیستم بهداشتی پر بار
پاول برونت، رئیس شورای حفاظت از بیماران، گفت که «نمی‌تواند باور کند که این مرد زودتر تحت درمان قرار نگرفته و از مرگ او جلوگیری نشده است.»
او به یک تصمیم دادگاه عالی در سال 2005 اشاره کرد که گفته بود زمان‌های طولانی انتظار بخشی از مدیریت سیستم بهداشت عمومی است. برونت افزود که بیشتر موارد اورژانسی را می‌توان در مکان‌های دیگر درمان کرد، مانند برنامه GAP، با تماس با 811 یا از طریق دیگر روش‌های پزشکی از راه دور.
او گفت: «آن‌ها باید واژه اورژانس را از روی این بخش‌ها بردارند زیرا، متاسفانه، مگر اینکه الآن در حال مرگ باشید، مطمئن نیستم که دیده خواهید شد.»
دکتر گرگ کلارک، که عضو هیئت مدیره انجمن پزشکان اورژانس کبک است، گفت که مشکل در سیستم تریاژ نیست، بلکه در کل شبکه بهداشتی است.
او گفت که بیمارانی که به اورژانس می‌آیند باید در عرض 15 دقیقه دیده شوند، و تأخیرها ابتدا در موارد اولویت دوم شروع می‌شود. کلارک افزود که آنوریسم‌ها می‌توانند پیش‌بینی یا شناسایی در زمان مناسب دشوار باشند.
او گفت که بیمارستان‌ها بیش از حد شلوغ هستند، تخت کافی در سایر بخش‌ها، مراکز مراقبت ویژه یا کارکنان مراقبت خانگی وجود ندارد و بیمارانی که باید در مکان‌های دیگر مراقبت شوند، اورژانس‌ها را شلوغ کرده‌اند.
«این باعث تأخیر در ارزیابی و انتقال به بخش‌های دیگر می‌شود. این یک مشکل بزرگ است.»
کلارک و برونت امیدوارند که تغییر به Santé Québec باعث افزایش کارآیی و مسئولیت‌پذیری سیستم شود.
