در طول هشت سال گذشته مارکوس پوکونن جهان را دور زده است، سفری بیش از 73 هزار کیلومتر، بدون هواپیما، قطار یا اتومبیل تجربه کرده و او حتی سوار آسانسور هم نشده است. پوکونن که اهل توفینو بریتیش کلمبیا است، تورنتو را در جولای 2015 با قایق ترک کرد و در 2 جولای 2023 با دوچرخه از مرز ایالات متحده در آبشار نیاگارا به کانادا بازگشت. به گفته این مرد ۴۰ساله، در طول این سال‌ها او کل دنیا را با دوچرخه، سه‌چرخه، اسکی، کایاک، قایق و حتی پای پیاده طی کرده است.
مارکوس پوکونن: من از اقیانوس آرام عبور کردم، آسیای جنوب شرقی را با دوچرخه رفتم، چندین سال با چندین قایق مختلف حرکت کردم. در نهایت، در طول پاندمی در ریشیکش در شمال هند گیر کردم. وقتی بعد از 8 ماه، اولین قرنطینه در آن شهر برداشته شد، او هند را با دوچرخه طی کرد. یک قایق بادبانی 27 فوتی در جنوب هند خریداری کرد و بعد از اقیانوس هند به سیشل و سپس آفریقا رفت. او گفت: من در اطراف دماغه امید نیک Cape of Good Hope در آفریقای جنوبی قایقرانی کردم و سپس از اقیانوس اطلس جنوبی به سمت دریای کارائیب و سپس به فلوریدا رفتم؛ از قایق بادبانی پیاده شدم و در نهایت به مسیر آپالاچی به طول 1000 مایل رفتم.
خواهر پوکونن، تامسین پوکونن، به سی اف نیوز گفت: من به برادرم افتخار می‌کنم که چنین هدف بزرگی را دنبال کرده و به آن پایبند بوده است. او زندگی واقعاً شگفت‌انگیزی دارد. بیش از همه، تعهدش به مأموریتی که در این سفر داشت و آن عدم استفاده از وسایل موتوری و اتومبیل، هواپیما و قطار و … بود، مرا تحت‌تأثیر قرارداد. اکنون این کار برای او بیشتر شبیه یک سبک زندگی است تا یک مأموریت. نمی‌دانم که او از وسایل موتوری در آینده استفاده خواهد کرد یا خیر. پوکونن لحظه‌های چالش‌برانگیز بسیاری در طول سفر داشت که یکی از چالش‌برانگیزترین آنها، اسکی در بریتیش کلمبیا در میانه زمستان بود.
او گفت: من مجبور شدم برف زیر درخت را خالی کنم، آتش روشن کنم، روی آتش غذا درست کنم، در یک کیسه‌خواب کوچک ضد آب بخوابم. زنده‌ماندن در هوای سرد بسیار برای من دشوار بود، من هرگز این کار را تکرار نخواهم کرد به گفته پوکونن، یکی از بیشترین چالش‌هایی که با آن مواجه بود، زنده‌ماندن در جاده‌ها به‌خصوص در جاده‌های آسیا بود که باید آلودگی، گردوغبار بسیار شدید و دود سیاه اگزوزها را تنفس می‌کرد و صدای بلند بوق‌ها را تحمل می‌کرد. او تنها یک‌لحظه کوتاه در کل سفر بود که پوکونن به توقف و تسلیم‌شدن فکر نمود و آن در طول قایقرانی از هند به سیشل بود.
او گفت: قرار بود این فقط یک سفر 15 روزه باشد… اما شدت باد بسیار کم شد و پس از 30 روز من با یک طوفان برخورد نمودم. امواج بزرگ شدند. شب بود … و قایق من صداهایی می‌داد که هرگز نشنیده بودم، آب به داخل قایق نشت کرد و بسیار وحشت‌زده بودم. من خسته شده بودم و بنابراین اولین‌بار در طول سفر بود که می‌خواستم دکمه فرار را بزنم … و آن را متوقف کنم. اما هوا که آرام شد با خوشحالی به سمت جزیره حرکت کردم و فراموش کردم که در آن لحظه چقدر ترسیده بودم. پوکونن گفت، پیام اصلی من این است که هیچ تغییری غیرممکن نیست و می‌توان بر بزرگ‌ترین چالش‌های پیشروی بشر که در حال حاضر تغییر آب‌وهوا است، غلبه کرد.
