از زمانی که جان توری استعفا داد و به خصوص پس از اینکه جو کرسی، بهترین دوست لیتون و دیگر امید چپ بزرگ، نشان داد که او برای هیچ چیزی کاندید نمی شود سازمان دهندگان مترقی و سیاستمداران تورنتو وابسته به NDP نفس خود را در انتظار تصمیم لیتون حبس کرده اند.
شجره خانوادگی لیتون و به رسمیت شناختن نام همراه او و موقعیت او به عنوان یکی از رهبران اپوزیسیون در 12 سال حضورش در شورای شهر منجر به نظرسنجی هایی شده است که نشان می دهد او انتخاب شود. همچنین سازمان دهندگان مترقی امید دارند که او شانس بیشتری برای پیروزی در انتخابات زودهنگام ژوئن برای شهردار تورنتو داشته باشد.
مخالفان احتمالی آنا بایلائو، براد برادفورد، مارک ساندرز کمپین‌های بالقوه را با حمایت لیبرال‌ها و محافظه‌کاران ترکیب می‌کنند. اما بسیاری دیگر در سمت چپ که ممکن است به دویدن فکر کنند، منتظر تصمیم لیتون بوده‌اند. آنها احساس می کنند که در کمپین کوتاهی مانند این که شهرت و محبوبیت در بلوک های اولیه بسیار مهم خواهد بود، لیتون ممکن است تنها نوع NDP باشد که شانس دارد.
یک شانس خوب او باید راهی برای جلب حمایت قوی در حومه شهرها پیدا کند، اما او نسبت به سایر پینکوهای طرفدار محیط زیست در موقعیت بهتری برای انجام این کار قرار دارد. او بهتر از همه می‌داند که ممکن است موفق نباشد پدر و نامادری‌اش را تماشا کرده است که برای یک شغل دویده‌اند و شکست می‌خورند. اما او می توانست برنده شود.
سوال برای او این است که آیا می خواهد برنده شود. طبق اکثر گزارش هایی که شنیده ام، او هیچ جاه طلبی ثابتی برای این کار ندارد. اما او عاشق شهر است و احساس وظیفه می کند که به آن خدمت کند. بزرگترین عامل پیچیده خانواده او هستند.
او می خواهد یک پدر فعلی باشد که به طور فعال در زندگی دو فرزندش مشارکت دارد. به همین دلیل شورای شهر را ترک کرد. مشخص نیست که کسی بتواند در حالی که به عنوان شهردار تورنتو کار خوبی انجام می دهد، چنین نقشی ایفا کند.
