تظاهرات شهروندان افغانی-کانادایی در GTA
روز شنبه، افراد معترض در تورنتو از کانادا درخواست کردند تا پیشگام شود و به تخلیه هزاران نفر از کسانی که در افغانستان و در چنگال طالبان گرفتار شده‌اند، کمک کند؛ صدها نفر از افغان‌های ساکن GTA، در میدان «نیتن فیلیپس» تجمع کرده بودند. این تظاهرات در هشت کشور و ۲۰ شهر دیگر نیز جریان دارند.
سازمان دهندگان این تظاهرات، تابلوهای “به طالبان نه بگویید” را دست گرفته بودند و می‌گفتند که کانادا می‌تواند و باید به افرادی که در کشور افغانستان جا مانده‌اند و به حال خود رها شده‌اند، کمک بیشتری کند؛ مهلت نهایی آمریکا برای تخلیه افراد، دو روز دیگر به پایان خواهد رسید.
«لطیفه»، یکی از معترضان که می‌خواهد نام خانوادگی‌اش به دلیل مشکلات امنیتی پنهان بماند، گفت: “این تعهد اخلاقی کانادا است که به عنوان یکی از بنیانگذاران سازمان ملل متحد، از رعایت شدن حقوق بشردوستانه اطمینان حاصل کند. چرا همه ما به ایالات متحده چشم دوخته‌ایم؟ ما قدرت گروه ۷ (G7) را داریم که در کنار هم بزرگ‌ترین نیروی نظامی را تشکیل می‌دهند و می‌توانند امنیت فرودگاه را تامین کنند.”
«نوری»، به شدت برای اعضای خانواده‌اش نگران است، او با چشمان گریان گفت: “شرایط واقعا سخت است. نمی‌توانم توضیحی بدهم، نمی‌توانم صحبت کنم…من فقط می‌خواهم می‌خواهم ما را به حال خودمان رها نکنند. ما هرگز کارهایشان را فراموش نخواهیم کرد. لطفا ما را رها نکنید. لطفا به سرعت اقدام کنید.”
پس از به پایان رسیدن عملیات نجات کانادا، شهروندان افغانی-کانادایی از تصور این که اکنون چه بلایی به سر عزیزانشان خواهد آمد، به شدت وحشت‌زده شده‌اند. برخی از افرادی که در افغانستان گیر افتاده‌اند، شهروندان کانادایی، مقیمان دائم یا افرادی هستند که در طول ماموریت کانادا، شانه به شانه نیروهای مسلح این کشور (CAF) با آنها همکاری کرده‌اند.
تا این لحظه، نیروهای مسلح کانادا بیش از ۳۷۰۰ نفر را از کشور افغانستان تخلیه کرده و به یک مکان امن منتقل کرده‌اند. کانادا همچنین متعهد شده است تا از ۲۰ هزار پناهنده افغان تحت برنامه ویژه مهاجرت افغان‌ها، استقبال کند. با وجود این که طالبان ادعا کرده‌اند که حکومت آنها نسبت به گذشته معتدل‌تر خواهد بود، اما کسانی که در گذشته تحت حکومت این گروه ستیزه‌جو زجر کشیده‌اند، باور ندارند که این بار با گذشته تفاوتی خواهد داشت.
«شکیلا زرین» که از ونکوور آمده بود، اظهار داشت که توسط شوهرش هنگامی که با طالبان کار می‌کرد، مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. او برای ترمیم جراحات صورتش ۲۳ عمل جراحی انجام داده است. وی گفت: “من می‌خواهم در مورد هموطنان افغانم صحبت کنم. من بسیار افسرده هستم. این بازه زمانی برای من و همچنین برای مادرم، خواهرم و همه اعضای خانواده‌ام در افغانستان،بسیار سخت و دشوار است.”
