مطالعهای که در ونکوور بزرگ انجام شده است، ارتباطی را بین آلودگی هوا و اختلال کمبود توجه/بیش فعالی نشان میدهد. محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا گفتند که مطالعهی آنها نشان میدهد کودکانی که در محلههایی با فضای سبز بیشتر و آلودگی هوای کمتر رشد میکنند، کمتر در معرض ابتلا به ADHD هستند.
ADHD که با علائمی از جمله مشکل در کنترل توجه مشخص میشود، یکی از شایعترین اختلالات عصبی رشدی در کودکان و نوجوانان است. تخمین زده شده است که این بیماری، حدود 5 تا 10 درصد از جوانان را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار میدهد.
UBC در یک مجله خبری گفت مطالعهی منتشر شده در ScienceDirect اولین مطالعهای بود که فضای سبز، آلودگی هوا و سر و صدا را به صورت ترکیبی بررسی کرده است. به گفتهی محققان، مطالعهی انجام شده، مبتنی بر جمعیت بوده است. اما این جمعیت محدود بوده است و “اثرات مشترک به ندرت ارزیابی شدهاند.”
این مطالعه شامل دادههای اداری از تولد نوزادان در سالهای 2000 تا 2001 در منطقهی ونکوور – حدود 37000 کودک – و ADHD شناساییشده در پروندههای بیمارستانی، بازدید از پزشک و نسخهها بود. آنچه محققان یافتند این بود که سر و صدا هیچ ارتباطی با ADHD ندارد، اما دو عامل اول میتوانند تأثیر قابل توجهی داشته باشند.
آنها در مقالهی منتشر شده توسط ScienceDirect نوشتند: “ما شواهدی را یافتیم که نشان میدهد نابرابریهای زیستمحیطی سبب میشود که کودکانی که در محلههای سرسبزتر با آلودگی هوای کمتر زندگی میکنند، در مقایسه با کودکانی که در معرض آلودگی هوای بالاتر و فضای سبز کمتری هستند، بهطور قابلتوجهی شامل خطر ADHD کمتری شوند.”
آنها گفتند که خطر ADHD برای کودکان در مناطقی با آلودگی هوای زیاد و فضای سبز کم، میتواند تا 62 درصد بیشتر باشد. اما آنها همچنین دریافتند که یک عامل میتواند عامل دیگر را جبران کند؛ بنابراین کودکی که در منطقهای با آلودگی هوای زیاد زندگی میکند اما دسترسی به فضای سبز فراوان دارد، خطر ابتلای کمتری دارد و بالعکس.
کسانی که این تحقیق را انجام دادهاند امیدوارند که کار آنها توسط برنامهریزان شهری و دولتهای شهری مورد استفاده قرار گیرد، زیرا آنها به دنبال حفظ سلامت روان کودکان هستند. علاوه بر این، این اطلاعات میتواند توسط والدین و کارکنان مدرسه مورد استفاده قرار گیرد، که باعث تشویق برای صرف زمان بیشتر در خارج از منزل شود.
منبع : https://bc.ctvnews.ca/