جهش عظیم بعدی برای انسان ممکن است سفر به مریخ باشد، اما تحقیقات جدید نشان می دهد که داشتن گلبول های قرمز خون حامل اکسیژن کافی برای سفر ممکن است یک چالش باشد. به گفته محققان، حتی گردشگران فضایی که برای سفرهای کوتاه به فضا می روند، اگر در معرض خطر کم خونی یا کمبود گلبول های قرمز باشند، ممکن است مجبور شوند در خانه بمانند.
این عارضه که به نام کم خونی فضایی شناخته شده است تاکنون تصور می شد که عارضه ای موقتی باشد. یک مطالعه ناسا این عارضه را بیماری 15 روزه نامید.
پزشکان این مشکل را به تخریب گلبول های قرمز خون یا همولیز ناشی از جابجایی مایعات در بدن فضانوردان نسبت دادند.
دکتر گای ترودل که سرپرستی مطالعه 14 فضانورد با بودجه آژانس فضایی کانادا را بر عهده داشت گفت: «در واقع کم خونی یکی از اثرات اولیه رفتن به فضا است. تا زمانی که در فضا هستید، بیشتر از ساختن سلول های خونی آنها را از بین می برید.»
به طور معمول، بدن در هر ثانیه نزدیک به دو میلیون گلبول قرمز را از بین می برد و جایگزین می کند. تیم ترودل دریافت که بدن فضانوردان در طول ماموریت های شش ماهه خود، سه میلیون گلبول قرمز خون را در هر ثانیه از بین می برد.
ترودل گفت: «ما فکر می کردیم که در مورد کم خونی فضایی اطلاعات زیادی داریم اما اینطور نبود.»
بدن فضانوردان برای جبران گلبول های قرمز از دست رفته گلبول های اضافی تولید می کند اما سوال اینجاست که تا چه زمانی بدن می تواند دائماً 50 درصد گلبول های قرمز بیشتری تولید کند؟ ناسا تخمین می زند که یک ماموریت رفت و برگشت به مریخ حدود دو سال طول می کشد.
ترودل گفت: «اگر در راه مریخ هستید و بدنتان نمی تواند همه آن گلبول های قرمز اضافی را تولید کند ممکن است دچار مشکلات جدی شوید.»
وی افزود: «داشتن گلبول های قرمز کمتر در فضا وقتی بدن شما بی وزن است مشکلی ایجاد نمی کند. اما پس از فرود بر روی زمین به دلیل کم خونی این مشکل می تواند بر انرژی، استقامت و قدرت فضانوردان تأثیر بگذارد.»
چرا زندگی در فضا ممکن است به چیزی بیش از فناوری جدید نیاز داشته باشد
بر اساس مقاله ای علمی که اخیرا در نشریه ای منتشر شد مشخص شد که یک سال پس از بازگشت به زمین، گلبول های قرمز خون فضانوردان به طور کامل به سطح قبل از پرواز بازنگشته بود.
ترودل همچنین اثرات بی حرکتی را بر روی بیمارانی که هفته ها یا ماه ها در بستر هستند مطالعه می کند.
او گفت که یافته های جدید شبیه چیزی است که او در بیمارانش می بیند. این یافته ها نشان می دهد آنچه در فضا اتفاق می افتد ممکن است در بیمارانی که با مشکلات حرکتی مواجه هستند نیز اتفاق بیفتد.
او گفت: «راه‌حل یکی از این مشکلات می تواند برای دیگری نیز اعمال شود.»
سولخا آناند، که در دانشگاه ایالتی سن خوزه بر روی فیزیولوژی انسان تحقیق می کند و در این مطالعه شرکت نداشت، با این موضوع موافق بود.
او گفت: «این یافته ها پیامد هایی برای درک پیامدهای فیزیولوژیکی پرواز فضایی و کم خونی در بیماران روی زمین دارد.»
او گفت که تیم ترودل در حال مطالعه راه هایی برای حل این مشکل است.
منبع : https://www.cbc.ca
