یک مطالعه جدید کانادایی نشان داده است که استفاده از داروهای ضد التهابی و استروئیدها پس از آسیب ممکن است در واقع شانس ابتلا به درد مزمن را افزایش دهد. این مطالعه که توسط محققان دانشگاه مک گیل و دانشمندان ایتالیایی انجام شد، نشان داد که بهبودی طبیعی پس از یک آسیب دردناک شامل التهاب است و مسدود کردن آن التهاب با دارو می‌تواند اثرات منفی بر طول مدت بیماری داشته باشد و منجر به دردی سخت‌تر شود.
جفری موگیل، نویسنده مطالعه و استاد روانشناسی در دانشگاه مک گیل، می‌گوید این یافته‌ها روش‌های مرسوم که معمولاً برای کاهش درد حاد استفاده می‌شوند را زیر سؤال می‌برند. Mogil در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: “برای چندین دهه، درمان استاندارد درد با داروهای ضد التهابی بوده است. اما ما دریافتیم که این راه حل کوتاه مدت می تواند منجر به مشکلات طولانی مدت شود.” این یافته ها هفته گذشته در مجله معتبر Science Translational Medicine منتشر شد.
در این مطالعه، محققان مکانیسم های درد را در سلول های خونی انسان و موش بررسی کردند. آنها دریافتند که نوتروفیل ، که نوعی گلبول سفید است و به مبارزه با عفونت کمک می کند، نقش کلیدی در رفع درد حاد دارد. موگیل گفت که نوتروفیل ها بر مراحل اولیه التهاب تسلط دارند و به ایجاد زمینه برای ترمیم آسیب بافت کمک می کنند. این مطالعه می گوید: التهاب به دلیلی خاص رخ می دهد و به نظر می رسد که تداخل با آن خطرناک است.
با مسدود کردن نوتروفیل‌ها در موش‌ها، محققان دریافتند که درد آنها تا ده برابر مدت زمان طبیعی طولانی‌تر شده است که بر اساس حساسیت لمسی آنها ارزیابی می‌شود. این مطالعه گفت که درمان درد با داروهای ضدالتهابی و استروئیدها مانند دگزامتازون و دیکلوفناک نیز علیرغم موثر بودن در برابر درد در اوایل همان نتیجه را به همراه داشت. محققان همچنین سلول های خونی 98 بیمار مبتلا به کمردرد حاد را برای یافتن نشانگرهای التهاب مورد بررسی قرار دادند.
آنها این نشانگرها را در یک پیگیری سه ماهه مجدداً بررسی کردند تا آنهایی را که هنوز از درد رنج می‌بردند و کسانی که بدون درد بودند، مقایسه کنند. بر اساس این مطالعه، بیمارانی که دردشان از بین رفته بود، در اولین تجزیه و تحلیل خود، التهاب بیشتری نشان دادند. در طول معاینه دوم، محققان گزارش کردند که سلول های خونی آنها تغییری در ژن نشان دادند.
لودا، پروفسور دانشگاه مک گیل، گفت: در تجزیه و تحلیل ژن های افرادی که از کمردرد رنج می برند، ما تغییرات فعال ژن ها را در طول زمان در افرادی که دردشان از بین رفته بود مشاهده کردیم. دیاتچنکو گفت که این مطالعه نشان می دهد که تحلیل درد در واقع یک فرآیند بیولوژیکی فعال است. این مطالعه همچنین نشان داد کسانی که داروهای مسکن دیگر مانند استامینوفن که معمولاً به نام تیلنول شناخته می شود مصرف می کنند، نسبت به کسانی که داروهای ضد التهابی مصرف می کنند، کمتر دچار درد مزمن می شوند.
در حالی که این یافته ها هنوز مستقیماً روی انسان آزمایش نشده است، تجزیه و تحلیل جداگانه انجام شده بر روی 500000 نفر در بریتانیا را تقویت می کند که نشان می دهد افرادی که از داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک برای درمان آسیب خود استفاده می کنند، احتمال بیشتری دارد که درد آن ها طولانی تر شود.
منبع : https://www.ctvnews.ca/
