تحقیقات جدید نشان می دهد از بین رفتن تنوع پرندگان و پستانداران به دلیل تغییرات آب و هوایی ناشی از فعالیت های انسانی باعث کاهش توانایی گیاهان برای پخش دانه های خود از طریق حیوانات شده است.
این تحقیق در اوایل این ماه در یک مجله علمی منتشر شد. این تحقیق از داده های بیش از 400 شبکه برهم کنش پراکنده سازی دانه بین گیاهان، پرندگان و پستانداران استفاده کرد تا بتواند هر گونه تغییر ایجاد شده به دلیل کاهش جمعیت حیوانات در اثر تغییرات آب و هوایی را ردیابی کند.
این تحقیق بیان می کند نیمی از تمامی گونه های گیاهی برای پراکنده سازی دانه خود از حیوانات کمک می گیرند، گاهی از طریق مدفوع آنها و گاهی از طریق جا به جایی توسط پر، بال یا خز آنها. برخی از گیاهان نیز از شبکه های پراکنده سازی دانه که از بین رفته اند یا از نو ایجاد شده اند استفاده می کنند تا بتوانند از بین رفتن تنوع گونه ای را جبران کنند. این امر ممکن است بر روی اینکه گیاهان چگونه از طریق مهاجرت با تغییرات آب و هوایی خود را وفق می دهند تاثیر بگذارد.
محققان آمریکایی و هلندی تخمین زده اند که از بین رفتن تنوع گونه ای در بین پرندگان و پستانداران توانایی گیاهان برای همسو شدن با تغییرات آب و هوایی را در سطح جهانی تا 60 درصد کاهش داده است.
اوان فریک، نویسنده اصلی این تحقیق می گوید:« ما در حال از دست دادن حیوانات هستیم اما در عین حال در حال از دست دادن وظیفه و نقشی که این حیوانات در اکوسیستم داشتند نیز هستیم. وقتی حیواناتی که کار پراکنده سازی دانه را انجام می دهند را از دست می دهیم در نتیجه ارتباط بین حیوانات و گیاهان را که از عملکرد اکوسیستم پشتیبانی می کند را نیز از دست می دهیم. »
برای نقشه کشی از سیستم پراکنده سازی دانه، محققان از یادگیری ماشینی و داده های هزاران تحقیق میدانی استفاده کردند تا بتوانند نقشه ای از چگونگی پراکنده سازی دانه توسط پرندگان و پستانداران در سطح جهانی پیدا کنند.
برای درک بهتر دلایل وجود کاهش در این سیستم ها، این تحقیق نقشه امروزی شبکه پراکنده سازی دانه را با نقشه ای که نشان می دهد در صورت عدم وجود انقراض های ایجاد شده توسط انسان شبکه پراکنده سازی دانه به چه صورتی بود، مقایسه می کرد.
فریک گفت:« برخی گیاهان صدها سال زندگی کرده اند و تنها شانس آنها برای جا به جایی دوره کوتاهی است که دانه آنها جا به جا می شود. اگر حیوانی نباشد که میوه این گیاهان را بخورد یا دانه آنها را با خود حمل کند، گیاهانی که توسط حیوانات پراکنده می شوند نمی توانند در مسافت طولانی حرکت کنند. »
محققان برخی نواحی را پیدا کرده اند که شبکه پراکنده سازی دانه آنها تا 95 درصد کاهش یافته است و بیشترین کاهش در نواحی با آب و هوای معتدل در آمریکای شمالی، اروپا، آمریکای جنوبی و استرالیا بوده است.
اگر گونه های درخطر منقرض شوند نواحی گرمسیری در آمریکای جنوبی، آفریقا و جنوب شرقی آسیا بیشترین آسیب را می بینند. اما کانادا هم از این خطر در امان نیست.
امی انگرت، استاد گیاه شناسی دانشگاه بریتیش کلمبیا گفت:« برای مثال می توان گیاهانی مانند بلوبری و تمشک سرخ خوراکی را نام برد که هر دو برای جا به جایی به پرندگان و پستانداران نیاز دارند. تغییرات آب و هوایی به زودی به زیستگاه این جانوران خواهد رسید بنابراین برای جلوگیری از کاهش تنوع بیشتر باید هر چه زودتر برنامه و راه حلی پیدا کرد. »
منبع : https://www.ctvnews.ca
