دامپزشکان کانادایی به دلیل کمبود کارکنان، افزایش حیوانات بیمار و استرس شبانه روزی شغلی با فرسودگی شغلی و مشکلات سلامت روانی شدید مواجه هستند.«نیل پوتیر»، یکی از دامپزشکان کانادایی که از سال ۱۹۸۵ مدیریت یکی از بیمارستان‌های دامپزشکی شهر نیگبی استان نوااسکوشیا را دارد با بیان اینکه مراقبت از حیوانات هرگز آسان نبوده و طی این سال‌ها فقط عشق به کار، او را سرپا نگه داشته است گفت: «فرسودگی شغلی که مردم در تمام طول روز در مورد آن صحبت می‌کنند برای ما هم وجود دارد بطوریکه نرخ خودکشی در بین همکاران ما به طور عجیبی افزایش یافته است.»
پوتیر با اشاره به افزایش حجم کار دامپزشکان کانادایی و گاهی لزوم مراقبت‌های اورژانسی ۲۴ ساعته در بسیاری از مناطق روستایی افزود: «فشردگی کار منجر به استرس و خستگی شدید شده و با گذشت زمان بدتر می‌شود اما در برخی از مشاغل مانند شغل ما این استرس‌ها شدیدتر است.»
نرخ بالای خودکشی در بین دامپزشکان کانادایی
نتایج یک مطالعه در سال ۲۰۲۰ نشان می‌دهد که دامپزشکان کانادایی بیش از افراد معمولی به خودکشی فکر می‌کنند. این مطالعه که در مجله انجمن پزشکی دامپزشکی آمریکا منتشر شده نشان می‌دهد که ۲۶.۲ درصد از هزار و ۴۰۳ دامپزشک مورد بررسی در این مطالعه در یک بازه زمانی ۱۲ ماهه به فکر خودکشی بوده‌اند. داده‌های آمار کانادا از سال ۲۰۲۲ نیز نشان می‌دهد که ۲.۵ درصد از دامپزشکان کانادایی مورد بررسی به خودکشی فکر کرده اند.
پوتیر که تاکنون چند نفر از همکاران دامپزشکش را به دلیل خودکشی از دست داده است اظهار داشت: «سلامت روان دامپزشکان کانادایی به دلیل افزایش بیماری در بین حیوانات خانگی، کمبود متخصص دامپزشک و… تحت فشار شدید قرار دارد.» وی تصریح کرد: «شرایط کاری ما در زمان شیوع کووید ۱۹ واقعاً فاجعه بود و به نظر می‌رسید که همه با هم تصمیم گرفته‌اند حیوان خانگی داشته باشند و همین موضوع موجب شد تعداد حیوانات بیمار در طی دو سال ۴۰ درصد افزایش یابد.»
