کشف فسیل بی سابقه ای از یک بچه دایناسور که کاملاً در داخل تخمش حفظ شده است، ارتباط بین دایناسورها و پرندگان را روشن تر می کند.این فسیل 70 میلیون ساله اسکلت جنینی یک دایناسور اویراپتورید را نشان می دهد که به خاطر نام موزه چینی که فسیل را در خود جای داده است، به بچه ینگلیانگ معروف شده است. دارلا زلنیتسکی، دانشیار بخش علوم زمین در دانشگاه کلگری کانادا می گوید: «استخوان های بچه دایناسور کوچک و شکننده هستند و به ندرت به عنوان فسیل حفظ می شوند و به همین دلیل این کشف بسیار بزرگ و تاریخی است.»
زلنسکی، یکی از نویسندگان این تحقیق که روز سه شنبه منتشر شد گفت: «این یک نمونه شگفت انگیز است. من 25 سال است که روی تخم دایناسورها کار می کنم و هنوز چیزی شبیه به آن ندیده ام.»
او در ایمیلی گفت: «تا به حال اطلاعات کمی در مورد آنچه در داخل تخم دایناسور در حال رخ دادن بوده است وجود دارد، زیرا اسکلت های جنینی بسیار کمی وجود دارد، به ویژه آن هایی که کامل هستند و در حالت حیات حفظ شده اند.»
طول تخم حدود 17 سانتی متر (7 اینچ) و طول دایناسور از سر تا دم آن 27 سانتی متر (11 اینچ) تخمین زده شده است. محققان بر این باورند که این دایناسور در بزرگسالی به طول حدود دو تا سه متری می رسید.
محققان چینی، بریتانیایی و کانادایی موقعیت های نوزاد ینگلیانگ و سایر جنین‌های تخمک گذاری شده قبلی را مورد مطالعه قرار دادند. آن ها به این نتیجه رسیدند که دایناسورها در حال حرکت بودند و قبل از بیرون آمدن به روشی شبیه به بچه پرندگان در حال تغییر وضعیت بودند.
در پرندگان مدرن، چنین حرکاتی با رفتاری به نام توکینگ همراه است که توسط سیستم عصبی مرکزی کنترل می شود و برای موفقیت جوجه ریزی بسیار مهم است.
وایسوم ما، نویسنده اصلی این مطالعه و محقق دانشگاه بیرمنگام در بیانیه ای گفت: «بیشتر جنین های دایناسور غیر پرندگان شناخته شده با اسکلت های جداشده (استخوان های جداشده در مفاصل) ناقص هستند.»
ما از دیدن این جنین که به زیبایی در داخل تخم دایناسور در حالت خوابیده مانند یک پرنده قرار داشت شگفت زده شدیم. این وضعیت قبلا در دایناسورهای غیر پرنده تشخیص داده نشده بود.
همه پرندگان مستقیماً از گروهی از دایناسورهای دو پا به نام تروپود تکامل یافته اند. رفتار قبل از جوجه ریزی تنها رفتاری نیست که پرندگان مدرن از اجداد دایناسور خود به ارث برده اند.
منبع : https://www.ctvnews.ca
