ایمان خلیف، بوکسور الجزایری، در مرکز جنجالی در المپیک قرار گرفته است که آیا ورزشکاران با تفاوت‌های رشدی جنسی (DSD) باید به عنوان زن رقابت کنند. پدر ایمان می گوید حملاتی که علیه دخترش شده، غیر اخلاقی است و او باعث افتخار خانواده شده است.
خلیف سال گذشته در مسابقات قهرمانی جهان انجمن بین‌المللی بوکس (IBA) در تست واجد شرایط بودن جنسیتی رد شد، اما کمیته بین‌المللی المپیک به او اجازه داد تا در بازی‌های پاریس شرکت کند.
عمر خلیف، پدر ایمان، در مصاحبه‌ای در خانه‌ی ساده‌ی خود در حومه‌ی شهر تیارت الجزایر، از دخترش ابراز غرور کرد و گفت که از او برای کسب مدال برای کل الجزایر حمایت می‌کند.
او با لحنی پر از افتخار گفت: «داشتن چنین دختری باعث افتخار است، چون او یک قهرمانه. او باعث سرافرازی من شده و من او را تشویق می‌کنم و امیدوارم در پاریس مدال بگیرد. ایمان از شش سالگی عاشق ورزش بوده است.»
آقای خلیف برای اثبات حرف‌هایش، سندی رسمی به رویترز نشان داد که تاریخ تولد ایمان را به عنوان زن، دوم اردیبهشت ۱۳۷۸، ذکر کرده بود.
او گفت: «این سند رسمی خانواده‌ی ماست. می‌بینید اینجا نوشته شده ایمان خلیف، زن. این سند دروغ نمی‌گوید، خودتان بخوانید.»
خلیف سال گذشته، ساعاتی قبل از مبارزه برای کسب مدال طلا در دهلی نو رد صلاحیت شد، چرا که قوانین واجد شرایط بودن IBA از رقابت ورزشکاران با کروموزوم XY در مسابقات زنان جلوگیری می‌کند.
با این حال، کمیته بین‌المللی المپیک سال گذشته وضعیت IBA را به عنوان نهاد حاکم جهانی بوکس به حالت تعلیق درآورد و مسئولیت برگزاری مسابقات بوکس در بازی‌های پاریس را بر عهده گرفت.
کمیته بین‌المللی المپیک بر این باور است که اصل بر پذیرش همه ورزشکاران است و تنها در صورتی که مسائل آشکار عدالت یا ایمنی وجود داشته باشد، ورزشکاران از مسابقات زنان حذف شوند. به همین دلیل، آن‌ها از تصمیم خود برای اجازه دادن به رقابت خلیف دفاع کرده‌اند.
در باشگاه بوکس تیارت، جایی که پوستری با تصویر خلیف بر روی رینگ خودنمایی می‌کند، بوکسورهای زن جوان از قهرمان خود حمایت می‌کنند.
بوشرا ربیحی، دختر ۱۷ ساله‌ای که آرزوی حرفه‌ای شدن دارد، با تمسخر به بدخواهان خلیف گفت: «من ایمان خلیف را به عنوان قهرمان الجزایر، قهرمان آفریقا و همچنین قهرمان عرب می‌شناسم.»
او ادامه داد: «این منتقدان قصد دارند او را در رینگ بوکس بی‌ثبات کنند، اما او یک قهرمان است و قهرمان باقی خواهد ماند.»
