مفهوم اعتیاد به غذا به طور گسترده در محافل پزشکی رایج پذیرفته نشده است. در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM ) از پرخوری در غذا به عنوان اعتیاد ذکر نشده است. با این حال، بحث هایی در مورد اینکه آیا افراد بسیار چاق و افراد پرخور اعتیاد فیزیکی به غذا دارند یا خیر، وجود دارد. دکتر Ashley Gearhardt یک رهبر جهانی در حال مطالعه در مورد اعتیاد به مواد غذایی است. او دانشیار روانشناسی در دانشگاه میشیگان است و اولین ابزار تشخیصی به نام مقیاس اعتیاد به مواد غذایی Yale را ایجاد کرده است. این مقیاس از پرسشنامه های مورد استفاده برای تشخیص سایر اعتیادها مانند الکل، تنباکو و مواد مخدر استفاده می کند.
او می گوید: ما به نشانه های مربوط به تشخیص هر نوع اعتیاد دیگر نگاه کردیم. بنابراین، ما می‌خواستیم آن نشانگرهای رفتاری اعتیاد را درمصرف غذاهای فرآوری‌شده و حتی غذاهای سودمند نیز به کار ببریم. نشانگرهای اعتیاد به غذا عبارتند از هوس شدید به غذا، از دست دادن کنترل خوردن، ناتوانی در توقف خوردن غذا علیرغم آگاهی از تأثیر منفی آن و تمایل به مصرف دوباره غذا که هر یک از این نشانه ها می توانند به صورت تجمعی یا فردی مشاهده شوند. با استفاده از این مقیاس، گیرهارت تخمین می‌زند که 15 درصد از مردم آمریکای شمالی به غذا اعتیاد فیزیکی دارند.
تحقیقات او انواع خاصی از غذاها را مشخص کرده است که در برخی افراد باعث اعتیاد به خوردن می شود. آنها عبارتند از: پیتزا، سیب زمینی سرخ شده، چیزبرگر، شکلات، چیپس سیب زمینی، کوکی ها و بستنی. وجه مشترک این است که همه آن غذاها فاقد مواد مغذی هستند و به شدت پردازش می شوند. این حالت درست مانند سایر مواد اعتیادآور مانند سیگار است. (منظور از پردازش دستکاری مواد غذایی است.)
همه ما نیکوتین را در غذاهای خود می خوریم. نیکوتین در سیب زمینی و بادمجان وجود دارد. اما زمانی که نیکوتین را بردارید و هزاران ماده شیمیایی دیگر را به آن اضافه کنید تا آن را تصفیه کنید و آن را فوق العاده کنید، مردم معتاد می شوند. گیرهارت می گوید که همین امر در مورد فست فودهای بسیار فرآوری شده نیز صادق است. او به اسکن‌های مغزی اشاره می‌کند که نشان می‌دهد هنگام خوردن آن غذاها همان نواحی مغز را روشن می‌کنند که هنگام مصرف مواد مخدر غیر قانونی دچار این حالت می شود.
منتقدان استدلال می کنند که غذا نباید به عنوان یک ماده اعتیاد آور در نظر گرفته شود زیرا هیچ خطر واضحی برای مصرف بیش از حد آن وجود ندارد. اما برای اشخاص بسیار چاق، که اعتیاد به مواد مخدر را نیز تجربه کرده اند، هیچ بحثی وجود ندارد. یکی از این افراد به نام متیو وقتی غذا می خورد، می گوید: غذا خوردن مثل سرخوشی زیاد است. انگار با یک حرکت سریع حجم زیادی از هروئین را استنشاق می کنم. روی صندلیم می نشینم، کار خود را انجام می دهم. من از این کار لذت می برم و همین کار را با غذا نیز انجام می دهم.
منبع : https://www.ctvnews.ca/
