وقتی ایولین شافر برای اولین بار حلقه نامزدی خود را دید، متعجب ماند. این یک الماس 0.76 قیراطی با برش بیضی شکل بود و او گفت که هیچ کس نتوانسته است بگوید که این الماس ها در آزمایشگاه ساخته شده اند. من هرگز چیزی مثل آن را ندیده ام و زیبا است،” شافر گفت. “به نظر من الماس های آزمایشگاهی درخشان تر هستند.”
با افزایش آگاهی مصرف کنندگان، محبوبیت جواهراتی که ساخته می شوند نه معدنی، در حال افزایش است. به گفته برخی برآوردها، الماس های آزمایشگاهی تقریباً 20 درصد از بازار جهانی جواهرات الماس را تشکیل می دهند.
شافر، یک معلم موسیقی 30 ساله، و نامزدش، اینی امادی، 26 ساله، گفتند که انگیزه آنها تا حدی مالی بود. نوآوری های اخیر باعث شده است که الماس های آزمایشگاهی بسیار مقرون به صرفه تر باشند، برخی از حلقه های یک قیراطی کمتر از 2000 دلار در دسترس هستند – تقریباً 70 درصد ارزان تر از نمونه های طبیعی آنها.
“من نمی خواستم با یک مشت بدهی روی حلقه ازدواجمان شروع کنیم،” شافر گفت.این زوج ادمونتون همچنین نگرانی هایی در مورد الماس های سنتی داشتند که اغلب با آسیب های زیست محیطی و سوء استفاده از کار در کشورهای در حال توسعه مرتبط هستند. برای امادی، که خانواده اش به دلیل درگیری ناشی از استخراج منابع از کنگو مهاجرت کرده اند، مهم بود که از آن آسیب جلوگیری کند.
یک روش برای ایجاد الماس آزمایشگاهی تقلید از نحوه تشکیل آنها در ابرهای گاز در فضای بیرونی است. کارشناسان یک تکه کوچکی از الماس معدنی موجود، مانند یک دانه کربن کوچک، را داخل محفظه پلاسما قرار می دهند و آن را در معرض دما، فشار و گازهای مناسب قرار می دهند. این فرآیند قطعات کربن را آزاد می کند که روی دانه می لغزد و الماس را رشد می دهد.
الماس های آزمایشگاهی می توانند در عرض چند هفته ایجاد شوند، در مقایسه با الماس های طبیعی که میلیون ها سال طول می کشد تا در عمق زیر زمین تشکیل شوند.
