کسب مدال نقره‌ی پارالمپیک، پس از یک حادثه‌ی مرگبار
کیت اوبرین دوچرخه سوار کانادایی برنده‌ی مدال نقره پارالمپیک توکیو شد، اما به گفته‌ی خودش او چیزهایی بیشتر از یک مدال نقره از این مسابقات کسب کرده است.
او می‌گوید؛ این مسابقات به او نشان دادند که چه فاصله‌ی اندکی بین ورزشکاران پارالمپیک و همتایان المپیکی آن‌هاست.”
کیت اوبرین که هم تجربه‌ی شرکت در المپیک ریو و هم پارالمپیک توکیو را در کارنامه‌ی خود دارد در یک مصاحبه‌ی تلفنی در این مورد گفت:”همانطور که همه‌ی انسان‌ها با هم برابرند، ورزشکاران نیز باهم برابرند و این حجم تفاوت و تبعیض میان المپیک کاران و ورزشکاران پارالمپیک نادرست است. در واقع فرق زیادی بین یک پارالمپیکی و ورزشکاری که زانویش دچار آسیب شده وجود ندارد، اما با این وجود ما آن‌ها را در دو دسته‌ی کاملا متفاوت قرار می‌دهیم.”
“حضور درمیان سایر ورزشکاران پارالمپیکی به من نشان داد که چقدر در کارشان سریع هستند.”
اوبرین 33 ساله، ورزشکارسابق در رشته‌ی سورتمه سواری ( پیش از آسیب همسترینگ)در مسابقات جهانی 2013 برای کانادا بازی کرد او همچنین بعنوان بازیکن ملی پوش کلگری، در مسابقات پان آمریکا در تورنتو شرکت کرد و برنده‌ی مدال طلا در بخش تیمی و نقره در بخش انفرادی زنان شد.
زندگی اوبرین در سال 2017 به شکل دارماتیکی زیر و رو شد. یک تصادف در حین تمرین در ولودروم کلگری در ماه جولای سال 2017 باعث جراحت‌های جدی و مرگبار از جمله آسیب جدی به سر، سوراخ شدن ریه، شکستگی ترقوه و ترک خوردن دنده‌های وی شد.
“اینکه من بتوانم دوباره حرف بزنم یا راه بروم، بیشتر شبیه معجزه بود.”
او در حین روند درمان به اطرافیان خود ثابت کرد که دوباره خواهد راند حتی اگر فاصله‌ی خانه تا سوپر مارکت باشد، در نتیجه بازگشت به میدان مسابقات اتفاق خیلی عجیبی برای او نبود.
در فوریه 2020، اوبرین در مسابقات جهانی زمان‌بندی 500 متر C4 دوچرخه‌سواری پارا ورزشکاران در میلتون، استان آنتریو، طلا گرفت. او همچنین دوباره به میدان مسابقات و رقابت با دوچرخه سواران با توان جسمی سالم، بازگشت.
او گفت:” وقتی اتفاقی می‌افتد ما نقش خود در تغییر موقعیت را نادیده می‌گیریم و بنظرم اینکار درستی نیست.”
” برای من بسیار مهم بود که به خودم و بقیه نشان دهم که، تغیر در برخی بخش‌ها به معنای عدم توانایی برای انجام دادن سایر چیزها نیست.”
او درباره‌ی واکنش اطرافیانش نسبت به بازگشتش به دور مسابقات گفت:” فکر می‌کنم همه‌ی افراد کمی درباره‌ی این موضوع عصبی و مضطرب بودند. اما آن‌ها برای کاری که انجام داده‌ام بسیار خوشحالند و به من افتخار می‌کنند، حتی قبل از اینکه مدال بگیرم نیز این احساس را داشتند.”
” من هیچوقت فکر نمی‌کردم که اتفاقات پس از مسابقات ریو اینگونه رقم بخورند، اما صادقانه می‌گویم که واقعا قدردان آن هستم.”
