تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا که برای تصویربرداری از کهکشان های کوچک در مراحل ابتدایی تشکیل آنها طراحی شده بود روز دوشنبه به مقصد خود یعنی مدار دور خورشید که از زمین بیش از یک میلیون کیلومتر فاصله دارد رسید.
مقامات ناسا اعلام کردند با فشار نهایی موشک درون برد در پنج دقیقه آخر که منجر به قرار گرفتن در مسیر درست شد، و یک ماه پس از پرتاب به مقصد خود رسید.
نیروی پرتاب این تلسکوپ توسط مهندسان کنترل ماموریت در موسسه علوم تلسکوپ فضایی در بالتیمور فعال شد و سیگنال های رادیویی تایید کردند که وب موفق شده است در مدار دایره ای مطلوب خود به دور L2 قرار گیرد.
از آنجا به بعد وب یک مسیر «هاله ای» خاص را دنبال خواهد کرد که در امتداد زمین قرار گرفته اما از سایه آن دور خواهد بود و اینگونه سیاره و تلسکوپ به صورت جفت به دور خورشید می چرخند. مدار L2 درون مدار خورشیدی بزرگتری قرار دارد بنابراین ارتباطات رادیویی بدون هیچگونه اختلالی برقرار می شود و صفحه انرژی خورشیدی وب به صورت بی وقفه از نور خورشید استفاده می کند.
اگر وب را با رقیب 30 ساله خود یعنی تلسکوپ فضایی هابل مقایسه کنیم، هابل در فاصله 547 کیلومتری دور زمین می چرخد و هر 90 دقیقه وارد سایه آن شده و سپس خارج می شود.
چرخش به دور خورشید و زمین به صورت همزمان در مدار L2 که اولین بار در قرن 18 توسط جوزف-لویی لگرانژ محاسبه شد- انحراف تلسکوپ را در فضا به حداقل می رساند.
کیث پاریش، مدیر رصدخانه از مرکز پروازهای فضایی Goddard ناسا در مریلند، روز دوشنبه به خبرنگاران گفت:« نیاز است که تیم حاضر در محل هر سه هفته نیروی پرتاب را به مدت کوتاهی فعال کنند تا وب از مسیر خود خارج نشود. »
مهندسان این ماموریت در مرحله بعدی باید آینه اصلی تلسکوپ را به صورت دقیق تنظیم کنند- صفحه ای متشکل از 18 قسمت شش ضلعی ساخته شده از فلز بریلیوم با روکش طلایی به اندازه 6.5 متر از هر طرف که بسیار بزرگتر از آینده اصلی هابل است.
سایز و طراحی خاص آن- که معمولا در طیف فروسرخ می تواند فعالیت کند- به وب این اجازه را می دهد تا از ابرهای گاز و گرد و غبار عبور کرده و اشیا در فاصله دور را بهتر از هابل یا هر تلسکوپ دیگری تشخیص دهد.
انتظار می رود این ویژگی ها منجر به تحولی بزرگ در دنیای ستاره شناسی شود و این تلسکوپ بتواند برای اولین بار تصاویری از کهکشان های کوچک که مربوط به 100 سال پس از رویداد انفجار بزرگ هستند را در اختیار ما قرار دهد.
چندین ماه دیگر طول می کشد تا تلسکوپ برای اولین ماموریت نجومی خود آماده شود.
18 بخش آینه اصلی تلسکوپ که به نوعی تا شده است تا در درون محموله موشکی که تلسکوپ را به فضا می برد گنجانده شود، دو هفته پس از پرتاب خود، یعنی پس از 25 دسامبر، تمام بخش های آن از هم باز شده اند.
این بخش ها اخیرا از اتصال دهنده ها جدا شده و از موقعیت اصلی خود در پرتاب منحرف شده اند. آنها هم اکنون باید دقیقا در یک راستا قرار گیرند- تا فاصله ای به ضخامت یک ده هزارم موی انسان- تا بتوانند یک سطح ناگسستنی برای جمع آوری نور را تشکیل دهند.
منبع : https://www.ctvnews.ca
