بازی دالانو بانتون در تیم رویایی خودش
به گفته دالانو بانتون، این آرزوی هر بسکتبالیست جوان و پرشور است که توسط تیم شهر خود دعوت شود.و رویای او نیز از این قضیه مستثنی نیست.
بانتون این تابستان تاریخ سازی کرد و بعنوان اولین تورنتویی( و کانادایی) است که تیم رپترز او را 46مین پیک خود انتخاب کردند، این بازیکن درباره‌ی آن شب می‌گوید این اتفاق لذت او را دوچندان کرد.
” این مانند یک رویا است که به واقعیت تبدیل شده باشد. اینکه بیدار شوی و ببینی به رپتورز آمده‌ای. انتخاب شدن لذت بخش است، اما وقتی از طرف جایی باشد که خودت از آنجا آمده‌ای مانند این است که دو رویای تو باهم محقق شده باشد.”
” همه بسیار خوش مشرب هستند، دیدن افرادی که مرا می‌شناسند بسیار لذت بخش است، آن‌ها مرا شرمنده می‌کنند و از بودن در اینجا بسیار خوشحالم.”
بازی در تیم زادگاهش می‌تواند با تقاضاهای بیشتری همراه باشد اما او می‌گوید درحالیکه در تلاش برای انطباق خود بعنوان یک بسکتبالیست حرفه‌ای با محیط است، دوستان و خانواده‌اش از جمله یک تیم حمایتی شامل والدین، مادربزرگ و عموهایش، به او فضای لازم را می‌دهند.
” آن‌ها در دسترس نبودن من در بیشتر مواقع را درک می‌کنند، زیرا من دو یا سه بار در روز باید به باشگاه بروم و بر روی بازی متمرکز بمانم. من وقت بیرون رفتن و انجام دادن کارهایی را که سایر افراد انجام می‌دهند، ندارم. همه‌ی اطرافیان، موقعیت مرا درک می‌کنند همه می‌دانند که من فقط بر پیشرفت و آینده‌ام و آنچه که در انتظارم است متمرکزم.”
بانتون در مونت الیو بزرگ شد، منطقه‌ای در محله سخت رکسدیل که در شمال غربی مرکز شهر تورنتو قرار دارد و همچنین خانه P.K. ستاره هاکی بود.
رویاهای بسکتبال او هم در زمین پارکینگ Mount Olive و هم در مجاورت مرکز اجتماعی North Kipling و Rexdale Community Hub جوانه زد.
” اینها نقش مهمی در ساختن شخصیت من داشتند، ن دوران سختی را گذرانده‌ام و به اینجا می‌روم تا تجربیاتم را با بچه‌های دیگر به اشتراک بگذارم. ”
