تقریبا ده هزار نفر در اتاوا هنوز در تاریکی هستند. آنشل ملویل، یکی از این ده هزار نفر، خانه اش در این طوفان صدمات بسیاری دیده و او در طول این هفته در حال پاکسازی این به هم ریختگی ها بوده است – اما بزرگ ترین چالش او چیزی است که نمی تواند کاری برایش انجام بدهد. او که پس از گذشت هشت روز از طوفان های کشنده هنوز برق ندارد، می گوید: “ما سیستم گرمایشی نداریم، آب گرم نداریم.”
ملویل تنها از یک ژنراتور پشتیبان قرضی برای شارژ کردن تلفن همراهش استفاده می کند تا در صورت بروز شرایط اضطراری بتواند از آن استفاده کند. اما این راه حل موقت، حتی در صورت استفاده کم، باز هم هزینه بر است. ملویل گفته است که روزانه بالغ بر 100 دلار خرج استفاده از این ژنراتور کرده است و دیگر کم کم دارد خسته می شود. او گفت: “ما با نا امیدی می خواهیم که دوباره برق داشته باشیم.”
شرکت برق هیدرو روز یکشنبه اعلام کرد که پس از طوفان سهمگین 21 می، تقریبا به 94 درصد از 180 هزار مشتری خود برق رسانده است. سازمان برق گفته است که وارد “آخرین فاز تلاش های بازگردانی” شده اند و کارکنان آن ها در سرتاسر شهر پراکنده شده اند تا “قطعی برق در مناطق دور افتاده باقی مانده” را برطرف کنند. یکی از این مناطق، خانه مروین براون 95 ساله در منطقه مریوال است که نتوانسته است از ژنراتور استفاده کند.
براون گفت که هفته گذشته برای او و همسرش بسیار چالش برانگیز بوده است.او همچنین گفت: “شرایط سختی است، زیرا ما مجبور هستیم آب باران را برای استفاده در سرویس بهداشتی جمع آوری کنیم.” و اضافه کرد که در خانه خود آب آشامیدنی ندارند. براون با اشاره به اینکه به دلیل قطعی برق استفاده از یخچال هم غیر ممکن شده است، گفت که مجبور شده غذاهای درون یخچال خود به ارزش هزار دلار را دور بریزد.
یکی دیگر از کسانی که متحمل خسارت شده است، جی پرسودی است. او می گوید که به دلیل نداشتن برق و اینترنت حتی نتوانسته است با شرکت بیمه خود ارتباط برقرار کند. او گفت: “من مجبور هستم به پارکینگ یکی از رستوران های اطراف بروم تا از اینترنت آن جا استفاده کنم. برقراری ارتباط با افراد دیگر خیلی سخت شده است.”
کلیر پتیت، دانشجوی دانشگاه کارلتون، گفته است که قطعی برق و اینترنت کاملا زندگی او را مختل کرده است. او گفته است که این قطعی برق ها تحصیلات او را دشوار کرده است. پتیت اظهار کرد: “اقامتگاه هایی که دانشگاه ممکن است به دانشجوها بدهد، فقط تا زمانی قابل استفاده هستند که اکثریت دانشجوها در حال تجربه این شرایط هستند. بنابراین سخت است که بگویم من اقامتگاه طولانی تری می خواهم.”
پتیت گفت که پس از گذشت هشت روز دوش های آب سرد، سردرگمی و تاریکی مطلق، دارد کم کم احساس درماندگی می کند. او همچنین اضافه کرد که امیدوار است که شرکت هیدرو و کارکنان پاکسازی شهر اتاوا، محله زندگی او را فراموش نکرده باشند؛ زیرا تا کنون هیچ کمکی از سمت آن ها نرسیده است. پتیت گفت: “ما نمی دانیم که چه زمانی قرار است دوباره برق داشته باشیم.”
منبع : https://www.cbc.ca
