چندین سال است که دانشمندان سعی کرده‌اند یکی از معماهای همیشگی COVID-19 را حل کنند: چرا برخی از افراد، حتی پس از عفونت‌های خفیف، به مشکلات سلامتی پایدار ادامه می‌دهند؟ و مهمتر اینکه: چگونه از این علائم ماندگار پیشگیری، درمان یا حتی درمان می کنید؟
در حال حاضر، سرنخ های تازه در حال ظهور است. چندین تیم تحقیقاتی بر روی علائم بالقوه کووید طولانی مدت، که به طور رسمی به عنوان شرایط پس از کووید-19 شناخته می شود، دقت کرده اند و بینشی در مورد مکانیسم های احتمالی موجود ارائه می دهند.
در همین حال، محققان دیگر همپوشانی‌هایی را بین کووید طولانی مدت و علائم پایداری که برخی افراد پس از انواع دیگر عفونت‌ها، از آنفولانزا گرفته تا سرماخوردگی تجربه می‌کنند، پیدا کرده‌اند – که نشان می‌دهد ممکن است محرک‌های مشابهی برای طیف وسیعی از شرایط کم‌شناخته وجود داشته باشد.
هنوز هیچ تفنگ سیگاری وجود ندارد. با این حال، تحقیقات نوظهور می‌تواند دانشمندان را یک قدم به کشف درمان‌هایی برای دفع علائم پس از عفونت، از خستگی ناتوان‌کننده تا «مه مغزی» که زندگی را تغییر می‌دهد، نزدیک‌تر کند.
کریستوف تایس، استادیار میکروبیولوژی در دانشکده پزشکی پرلمن دانشگاه پنسیلوانیا، می‌گوید: «ما این احساس را داریم که مکانیسم‌های ملموسی وجود دارد که می‌تواند برخی از این علائم را ایجاد کند.
و بسیاری از آنها ممکن است در واقع، در کمال تعجب، در میان بسیاری از این شرایط مشترک باشند.” دو مطالعه اخیر سعی داشته‌اند که نشانگرهای بیماری “کووید طولانی” را کشف کنند. این نشانگرها ویژگی‌هایی در خون، بافت‌ها یا مواد بدنی انسان هستند که می‌توانند اندازه‌گیری و پیگیری شوند و گاهاً نشانه‌هایی از عفونت یا بیماری ارائه دهند. (فشار خون و کلسترول بالا، به عنوان نمونه، دو نشانگر معمول هستند که پزشکان در ویزیت‌های پزشکی عادی تجزیه و تحلیل می‌کنند.)
یک مقاله جدید از تیم تایس و دیگران در دانشگاه پنسیلوانی در روز دوشنبه در مجله Cell منتشر شد. این مقاله به بررسی هم بیماران واقعی – برخی از آنها دارای کووید طولانی هستند و برخی دیگر به طور کامل بهبود یافته‌اند – و مدل‌های حیوانی می‌پردازد.تحقیقات آنها نشان می‌دهد که انتشار اینترفرون‌ها – گروهی از پروتئین‌های ارتباطی که سلول‌ها به عنوان یک سیستم هشدار دهنده ارسال می‌کنند هنگامی که تهدیدی ویروسی وجود دارد – ممکن است منجر به کاهش یک پیام‌رسان شیمیایی کلیدی به نام سروتونین شود. به تبع آن، این ممکن است منجر به اثرات شناختی مانند مشکلات حافظه یا احساس “تاری دماغ” شود.تیم محققان متعجب شد که برخی از افراد مبتلا به کووید طولانی هنوز هم قطعات ویروسی را در دستگاه گوارش خود دارند، حتی بعد از آنکه دیگر مثبت تست ویروسی نداشتند. این ذرات، که از طریق نمونه‌های مدفوع شناسایی شده‌اند، ممکن است کافی باشند تا انتشار اینترفرون‌ها را فعال کنند.
