یادگیری شناسایی و خنثی کردن مواد منفجره چیزی است که آناستازیا مینچوکوا هرگز فکر نمی کرد که مجبور باشد به عنوان یک معلم انگلیسی در اوکراین آن را انجام دهد. با این حال، در اوکراین این معلم زبان سپر مخصوص صورت را پوشیده و در حال ورود به میدانی بود که مملو از هشدارهای خطر مین بود.
جنگ روسیه در اوکراین، مینچوکوا، 20 ساله و پنج زن دیگر را به کوزوو برد، جایی که آنها در یک دوره عملی برای پاکسازی مین ها و سایر خطراتی که ممکن است پس از پایان جنگ در سراسر کشورشان پنهان بماند، شرکت می کنند.
اردوی آموزشی 18 روزه در محدوده ای در شهر پژا در غرب برگزار می شود که در آن یک شرکت مستقر در مالتا به طور منظم دوره هایی را برای جویندگان کار، شرکت های شاغل در مناطق جنگی سابق، سازمان های بشردوستانه و سازمان های دولتی ارائه می دهد. کوزوو محل درگیری مسلحانه ویرانگر 1998-1999 بین جدایی طلبان آلبانیایی قومی و نیروهای صرب بود که حدود 13000 نفر را کشت و هزاران مین منفجر نشده را برای پاکسازی برجای گذاشت.
مربی آرتور تیگانی، که برنامه درسی را طوری تنظیم کرد که مناسب با محیط اوکراین باشد، گفت که خوشحال است که تجربه کشور کوچک بالکان خود را با زنان اوکراینی به اشتراک می گذارد. تیگانی گفت، اگرچه 23 سال می گذرد، اما “هنوز گذشته در خاطرات ما باقی مانده است، مشکلاتی که در زمان شروع پاکسازی در کوزوو با آن مواجه شدیم.”
تیگانی یک افسر عملیات مین بسیار آموزش دیده و با تجربه است که در دهه 1980 به عنوان مهندس در ارتش یوگسلاوی سابق خدمت می کرد. او در زادگاهش کوزوو، سریلانکا، اوگاندا، کنگو، رواندا و کنیا مستقر شده و مأموریت های آموزشی در سوریه و عراق انجام داده است.
هفته گذشته در طی کلاسی، او کارآموزان خود را از طریق یک میدان مین موقت پیش از رفتن به یک کلاس درس در فضای باز که تابلوی بزرگی با نمونه‌های مختلف مواد منفجره و مین داشت، برد. در حالی که ارزیابی میزان مین و مهمات منفجر نشده اوکراین در حال حاضر غیرممکن است، پیامدهای درگیری های دیگر نشان می دهد که این مشکل بسیار بزرگ خواهد بود.
در بسیاری از نقاط جهان، بقایای مواد منفجره جنگ همچنان باعث کشته شدن و معلولیت هزاران غیرنظامی در هر سال و مدت‌ها پس از پایان جنگ، می شود. کمیته بین المللی صلیب سرخ در کنفرانس دسامبر سازمان ملل متحد شهادت داد اکثر قربانیان کودکان هستند.
صلیب سرخ گفت: قرار دادن (مهمات منفجر نشده) در میان آوار و بیرون آوردن آنها از میان مجموعه وسیعی از اشیاء روزمره، که بسیاری از آنها از مواد مشابه ساخته شده اند، کاری خطرناک، طاقت فرسا و اغلب بسیار وقت گیر است.
منبع : https://globalnews.ca//
