یک مطالعه جدید نشان می دهد که می توان از عسل برای ساخت یک تراشه کامپیوتری شبیه مغز برای پردازش و ذخیره داده ها استفاده کرد. این مطالعه که در مجله Physics D منتشر شد، نشان می‌دهد که می‌توان از عسل برای ساختن ممریستور استفاده کرد. در حال حاضر، رایانه‌ها با انرژی بسیار بیشتری نسبت به مغز انسان کار می‌کنند، مخصوصاً وقتی صحبت از پردازش و ذخیره‌سازی داده می‌شود.
در یک کامپیوتر، انرژی باید به قسمت های مختلف کامپیوتر برود تا پردازش شده به قسمت حافظه برود و در نهایت در نمایشگرها اجرا شود. اما در یک مغز، هر نورون یا سلول عصبی می تواند پردازش یا حفظ حافظه را انجام دهد. بنابراین دانشمندان کامپیوتر در سرتاسر جهان در حال کار برای ایجاد رایانه‌های آینده‌نگر یا رایانه‌های نورومورفیک هستند که مانند سیستم عصبی انسان رفتار می‌کنند و می‌توانند با انرژی کمتری کار کنند.
برای این مطالعه، محققان عسل را به شکل جامد پردازش کردند و آن را بین دو الکترود فلزی قرار دادند تا سیناپس انسان را تقلید کنند، که فضای کوچکی از فضای بین دو نرون است و در آن اطلاعات از یکی به دیگری منتقل می‌شود. ممریستور عسلی قادر بود سیناپس ها را در آزمایش با سرعت سوئیچ بالا یا مدت زمانی که برای پاسخگویی یک دستگاه الکترونیکی به تغییرات ورودی نیاز دارد، تقلید کند.
محققان ممریستور عسل را به اندازه عرض یک موی انسان ساختند. اما برای اینکه ممریستور کار کند، باید در مقیاس نانو یا حدود 1/1000م اندازه موی انسان ساخته شود. سپس، به گفته فنگ ژائو، استاد دانشکده مهندسی و علوم کامپیوتر دانشگاه ایالتی واشنگتن و نویسنده این مطالعه، میلیاردها عدد از آنها برای اجرای یک سیستم کامپیوتری کاملاً نورومورفیک با هم ترکیب می‌شوند.
برخی از شرکت ها، از جمله آی بی ام و اینتل، قبلاً تراشه های کامپیوتری نورومورفیک ساخته اند که حدود 100 میلیون نورون در هر تراشه دارند، اما هنوز به تعداد مغز انسان نیستند. مغز انسان دارای بیش از 100 میلیارد نورون با بیش از 1000 تریلیون سیناپس است. علاوه بر این، بسیاری از ممریستورهای موجود در بازار از مواد غیر قابل تجدید و حتی سمی ساخته شده اند. ژائو گفت که امیدوار است عسل بتواند یک گزینه زیست تخریب پذیر و تجدیدپذیر در این زمینه نوظهور تحقیق و توسعه فناوری باشد.
ژائو روز سه شنبه در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: “عسل فاسد نمی شود.” غلظت رطوبت بسیار کمی دارد، بنابراین باکتری‌ها نمی‌توانند در آن زنده بمانند. محققان همچنین خاطرنشان کردند از آنجایی که سیستم‌های نورومورفیک با انرژی کمتری کار می‌کنند، به اندازه رایانه‌های سنتی داغ نمی‌شوند، به این معنی که عسل به احتمال زیاد هنگام گرم شدن ذوب نمی‌شود. اما ژائو گفت که عسل را می توان به روشی ایمن دور انداخت که ضایعات الکترونیکی را کاهش می دهد.
وی گفت: زمانی که بخواهیم وسایلی را با استفاده از تراشه های کامپیوتری ساخته شده از عسل دور بریزیم، به راحتی می توانیم آنها را در آب حل کنیم. به دلیل این خواص ویژه، عسل برای ایجاد سیستم‌های نورومورفیک تجدیدپذیر و زیست تخریب‌پذیر بسیار مفید است. اما ژائو به شوخی گفت، از آنجایی که ممریستور عسلی محلول در آب است، اگر قهوه را روی آن بریزید، ممریستور عسل همچنان ممکن است درست مانند یک کامپیوتر معمولی خراب شود.
منبع : https://www.ctvnews.ca/
